مفهوم نشانه اژدها

در مورد اینگونه موجوداتی که نوعی ترس را بین می کنند ، گنجینه اغلب در درون خود آنها قرار گرفته است. در اشکالی شبیه دایناسور، سوسمار و اژدها، شیءپنهان شده به احتمال زیاد در زیر قسمت شانه قرار دارد، ممکن است در زیر گوش یاقسمت های پایین گردتن نیز قرار داشته باشد. اگر جاهای گفته شده شکسته شده باشند، شیء توسط فرد دیگری برداشته شده است.

از اژدها به عنوان نشانه دفینه خیلی استفاده شده است. نماد خدای تمدن های تاریخی نیز می باشد. در بعضی تمدن ها از آژدها به عنوان زینت بر روی دیوارها وغارها استفاده می کردند.

بیشتر نمادهای اژدها که برای دفینه می باشند، نقش ونگار نبوده و به صورت برجسته می باشند. به دلیل اینکه حیوان قدرتمند و خطرناکی می باشد، دفینه اش بزرگ می باشد، کارش هم خیلی سخت است و پرخطر.بنا به تحقیقاتمان در مناطق یکه شکل اژدها وجود داردف غارهای دهان بسته ودرون آنها تونل هایی یافت شده است.نشانه اژدها می تواند نشان از چند تونل نیزباشد.

این سمبل به عنوان نماد ترس نیز استفاده شده است. به شکل دایناسور یا مارمولک نازک نیز درآمده است. دفینه اینگونه حیوانات در خودشان می باشند. اگر گردنبنش سالم باشد یعنی دفینه اش هنوز برده نشده است.

مفهوم نشانه بز

موضوعی که مربوط به بحث ما می شود این است که نشانه بز بیشتر نماد و سمبل قبر بوده و جهت نشان دادن مزار از آن استفاده شده است.

البته چنانچه بز کوهی با شاخهای بزرگ و هلال باشد و دایره یا نقطه ای در داخل هلال باشد میتواند سمبل نذر و نیاز و تقاضای پایان خشکسالی از خدا باشد و ربطی به دفینه ندارد و حتی اگر قبری هم آنجا باشد، قربانی در درگاه خدا می باشد! و دفینه ای نخواهد داشت.اگر روی سنگ ثابت آن را ببینیم باید اطرافش را جستجو کنید. البته اگر بز ، به تنهایی باشد، نشانه قبر و مزار کل و بزرگ یک قوم یا قبیله بوده و باید به سمت مسیر نوک شاخ آن و اگر شاخ برگشته یا کوتاه باشد به سمت ریش بز به دنبال قبر بگردید.

اما اگر تعداد بزها بیش از دو تا بود ، حرکت شما به سمت نگاه بزی خواهد بود که خلاف بزهای دیگر نگاه می کند و چنانچه تمامی بزها به یک سمت نگاه می کنند، بزی که در بالاتر از همه قرار گرفته الگو و جهت را تعیین می نماید و بزهای دیگر تعداد قبور را نشان می دهند.

در حالتی که در کنار بز یا هر نشانه دیگر حیوانی، علامات یا نشانه های دیگری یافت گردد، باید به ترتیب و الویت بندی، نشانه ها را بررسی نمایید، یعنی ابتدا علامتهای جزئی و یا کوچکتر برای ما الویت خواهند داشت و مسیر را آنها تعیین می نمایند و بقیه حکم خبری و اطلاع رسانی دارند.

مثلا صم بز به بز الویت داشته و یا آلت به انسان یا حیوان الویت دارد، همانطور که جوجه به مرغ الویت دارد.

مفهوم نشانه اسب و اسب سوار

 

در این سمبل جهت نگاه اسب و اسب سوار مهم می باشد. در جهت مشاهده شده باید دنبال سنگ زین بگردید. دفینه زیر سنگ می باشد. اگر دم اسب بلندشده باشد در جهت دم باید دنبال شیئی متفاوت بود، مژده ( دفینه کوچک ) درجایی راحت است. در جهت نگاه اسب، سنگی برای سوار شدن بر اسب، و در کناراین سنگ دفینه می تواند باشد. اگر در نزدیکی، زین اسب باشد، دفینه و تله یک جا می تواند باشد.

مهمترین علامت نیز دست سوارکار است یا شیئی که سوارکار در دست گرفته است. بررسی شدن یک شکل از طرف یک فرد متخصص یا یک باستان شناس نتایج بهتری در بر خواهد داشت.اگر اسب به گونه ای تصویر شده باشد که یکی از پاهای آن ( پای جلو ) در هوا باشد،کار حفاری باید درست در همان جا انجام گیرد. این تصویر بیانگر این است که اسب در انجا ایستاده و به چیزی در آن نقطه اشاره می کند.

شاید اگر اسب در حال راه رفتن کشیده شده باشد، در آن صورت شیء پنهان شده در نقطه ای جلوتر و در همان مسیری که اسب راه می رود قرار داشته باشد.نشانه اسب ممکن است فرو رفته یا برجسته باشد، اما تا به امروز حکاکی های اسب دیده شده، اکثرا به صورت بزرگ کار شده اند. آن چیزی که به آن باید دقت کنیم،این است که اسب به پول اشاره دارد یا نه؟

در نظری دیگر، این نشانه ها، قسمت های مهم سر اسب و سر سواره و یکی هم نوک شمشیر در دست سواره و در آخر دم اسب، شما را به طرف مژده می تواند ببرد.

اسب سواره دو چیز را می تواند نشان دهد:

1- اطرافش در تپه ای خاکی و درون تپه احتمال وجود مزار است.

2- جهت دیدشان و اسلحه در دست و با حساب کردن طول و درازای اینها، می توان جستجو را شروع کرد و اگر روی زمین بود، می نشینیم و اطراف جستجو می کنیم.

این سمبل نشانه ای از قبر افراد قهرمان نیز می باشد. گاها در مکان هایی مثل صحنه نمایش نیز درست شده اند. در سنگ قبرها هم زیاد استفاده شده است. به صورت سنگ کاشته شده یا درپوش نیز قابل یافت است. اگر در تخته سنگ ثابتی که حکاکی اسب وجود دارد قبری پیدا نشد، اطرافش جستجو شود.

پس، پناه می ‏بریم به خدا از فقر .

امام على(ع) - به فرزند خـود امام حسن (ع):

لا تَلُمْ إنسانا یَطلُبُ قُوتَهُ، فَمَن عَدِمَ قُوتَهُ کَثُرَت خَطایاهُ. یابُنَیَّ، الفقیرُ حَقیرٌ لا یُسمَعُ کلامُهُ، ولا یُعرَفُ مَقامُهُ، لو کانَ الفَقیرُ صادِقا یُسَمُّونَهُ کاذِبا، ولو کانَ زاهِدا یُسَمُّونَهُ جاهِلاً. یابُنَیَّ، مَن ابتُلِیَ بالفَقرِ فقدِ ابتُلِیَ بأربَعِ خِصالٍ : بالضَّعفِ فی یَقینِهِ، والنُّقصانِ فی عَقلِهِ، والرِّقَّةِ فی دِینِهِ، وقِلَّةِ الحَیاءِ فی وَجهِهِ، فَنَعُوذُ باللّه مِن الفَقرِ .

کسى را که در پى تحصیل خوراک روزانه خود است، سرزنش مکن؛

زیرا کسى که قُوت خود را نداشته باشد، خطاهایش بسیار است.

فرزندم! آدم فقیر، حقیر است.

سخنش خریدار ندارد

و مقام و مرتبتش شناخته و دانسته نمی ‏شود.

فقیر اگر راستگو باشد، او را دروغگو می ‏نامند

و اگر زاهد و دنیاگریز باشد، نادانش می ‏خوانند. 

فرزندم! هر که به ‏فقر گرفتار آید، به چهار خصلت مبتلا شود:

به سستى در یقین و کاستى در خِرد و شکنندگى در دین و کمىِ شرم و حیا در چهره.

پس، پناه می ‏بریم به خدا از فقر .
" جامع الاخبار، ص300 "

همیشه باید یک کسی باشد،

همیشه باید یک کسی باشد،

که معنی سه نقطه‌های انتهای جمله‌هایت را بفهمد!
همیشه باید کسی باشد،
تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه‌ات بفهمد!
باید کسی باشد،
که وقتی صدایت لرزید بفهمد!
که اگر سکوت کردی، بفهمد!
باید کسی باشد،
که اگر بهانه‌گیر شدی بفهمد!
بفهمد که درد داری!
که زندگی درد دارد!
بفهمد که دلگیری!
بفهمد که دلت برای چیزهای کوچک تنگ شده!
بفهمد که دلت برای راه رفتن، برای دویدن، تنگ شده. . .
همیشه باید کسی باشد،
................