وَإِذَا حُیِّیْتُم بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّواْ بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا
هرگاه به شما تحیت گفته شد پاسخ آن را به طور بهتر
از آن یا همان گونه بدهید.
سوره نساء آیه 86
قال انا خیر منه خلقتنی من نار و خلقته من طین (اعراف12)
شیطان گفت:من بهترینم، من از آتشم و او از گِل
⇩
من آریایی ام پس برترم!
من ترکم تو لری!
من فارسم تو عربی!
⇩
پیرو کدامی؟!
پیرو خدا یا شیطان؟
قطعا بهشت و جهنم خارج از درک انسان است
این تصاویر فقط نشان دهنده ی حالت ذهنی این مکان هاست dardnews.ir
خیالزده ها
می گفت – دست کم یک ربع قرن پیش – بزودی می میرد. هنوز نفسی می کشد. همین یکی دو هفته قبل بود که با وی سلام و احوالپرسی کردم. یکی دو بار خواسته ام بپرسم که آیا دیگر خبری از اجل خود دارد یا نه. از قرار معلوم بنحوی مسأله اش حل شده است. گویا با یکی از خویشاوندان هم منقل بوده است که با وی هم خط می باشد. اینک منم که همچون کرگدن تنها سفر می نمایم. چون مثل مشارٌالیهما مهندس نیستم کسی – اعم از آشنا و بیگانه – روی حرفهایم حساب باز نمی کند. هر که هم دلسوز باشد از خدا می خواهد که هیچیک از ما بهتران شطحیاتم را جدّی نگیرد. یحتمل اینکه هنوز سرم به تنم باقی است از برکت کثرت مشغله حضرات می باشد. من هم اعتیاداتی داشتم. از شدّت سیگارکشی ملقّب به لکوموتیو بودم. در عنفوان نوجوانی بود که لب به دخانیات زدم. به اقتضای عهد طاغوت تقریباً دائم الخمر هم شده بودم. کنار گذاشتن عرقخوری آسانتر از ترک سیگار بود که این توفیق هم پس از سفری به مشهد و استمداد از امام رضا میسّر شد. اوائل خیال می نمودم خودم را از یک چیز ضروری محروم می کنم. بعد سکه ام افتاد که چقدر احمقم اگر به بهای سلامت خود و رفاه اهل و عیال جیب عدّه ای تجار مرگ را پر کنم. با نگاهی به اطرافم پی بردم که بعضی بدون دود هم زندگی خوبی دارند. امّا همان فردی که من به اقتدای او سیگار را ول کرده ام اینک کاری جز پک زدن سیگار ندارد. چشمش تقریباً کور است. هنوز می شنود ولی حرفگوش کن نیست. لابد فایده ای ندارد که به او بگویم سرخپوستان امریکا انتقامشان با اعتیاد به سیگار ( چپق ) گرفته می شود و مرگ میلیونها سیگاری در غرب و شرق دنیا تقاص جنایات علیه آن مظلومان است. شاید ما هم شریک جرم جانیان بوده ایم که گرفتار چنین بلایایی شده ایم. لزومی ندارد کسانی را کشته باشیم. همین که نهی از منکر نکنیم ما را در صف خطاکاران قرار می دهد. وانگهی اینک معتادان پیر و جوان جامعه ما به سیگار و تریاک اکتفا ننموده دست به دامن انواع صنعتی آنها شده اند. اوضاع هم چنان به افتضاح کشیده که همه معتاد فرض می شوند مگر خلافش ثابت شود. همه می دانند که در خانواده من دو نفر از معتادان مدرن هستند و تاکنون نتوانسته ایم علاجشان کنیم. بضرس قاطع می توان گفت تا نفس ( ذهنیت ) یک قوم تغییر نکند خدا هم در ایشان چیزی را دگرگون نمی سازد. ما باید بدانیم که خدا همه امکانات را در اختیار مان نهاده که هر آنچه بخواهیم بشویم ؛ حتی مثل خدا.
یکی از خیالزده های موصوف در فوق آقای مهندس بیکاره حاجی محمّد شادکام است که پس از نیمه کاره ول کردن تحصیلش در دانشگاه تبریز مبادرت به باز کردن دفتر فنّی می نماید. ولی چنانکه افتد و دانی کارش نگرفت و دفتر کذایی را به دیگری واگذار کرده است. نامبرده چنان به حسابگری خود مغرور بود که مدام دم از مرگ عنقریبش می زد. البتّه ، از قضا ، همه محاسباتش غلط از آب در آمده است. کما اینکه مهندسان انقلابی کشور هم خیال می کردند که حساب دنیا و ما فیها کلاً دستشان است و با دخالت فضولی در کلیّه امور مملکت کار دست همه دادند. البتّه آنانی که چندان لجوج نیستند از زیاده روی خود توبه کرده روی به ملّت آورده اند تا با مشارکت در امور عمومی جبران ما فات کنند. می ماند بعضی از پر رو ها که می گفتند دیگران به اندازه کافی به ایشان تفویض اختیار نکردند و گر نه من آنم که رستم درداستان ! این هم اعتیادی است که بقول قزاقها « آوٌروٌ قالسا دا اده ت قالمایدی ». یعنی ترک عادت موجب مرض است.
سرویس آموزش و پرورش/ در نخستین جشنواره جلوه های معلمی از 11 معلم برگزیده و فداکار تجلیل شد. این مراسم با حضور وزیر آموزش و پرورش و جمعی از مسئولین حوزه ستادی برگزار شد.
فداکاری معلمان این جشنواره ما را به گفت و گو با آن ها کشاند؛ گفت و گوی پانا را با علی بهاری می خوانید:
خودتان را معرفی کنید و علت برگزیده شدنتان را بگویید؟
25 سال سابقه در آموزش و پرورش استان اردبیل شهرستان گرمی را دارم و قسمتی از کبد خود را به دانش آموزم که دارای مشکل بود اهدا کردم .
چگونه متوجه شدید که این دانش آموز مشکل دارد ؟
این دانش آموز از سن 5 سالگی دچار عارضه کبد بود واز بیماری اش خبری نداشت. حدود 5 سال با این دانش آموز در یک کلاس بودم و در این مدت متوجه شدم که او مریض است .
هدفتان از کمک به این دانش آموز چه بود؟
به دلیل اینکه از نظر مالی فقیر بودند قسمتی از کبد خود را در شهریور ماه 92 دربیمارستان شهید نمازی شیراز به دانش آموز 12 ساله پایه ی ششم ابتدایی مدرسه روستای کلانسرا اهدا کردم و تصمیم گرفتم اگر باز هم با چنین موردی برخورد کردم کبد خود را اهدا کنم .
آیا در سطح شهرستان هم از شما تقدیر شد؟
بله – همان سال در شهرستان اردبیل مورد تقدیر قرار گرفتم و از اینکه توانستم با لطف خداوند جانی دوباره به دانش آموزم هدیه کنم بسیار خوشحال هستم.