آلگری: آینده همه چیز را مشخص میکند

تیم فوتبال یوونتوس دیشب در چارچوب رقابت های سری آ ایتالیا توانست با 4 گل تیم هلاس ورونا را شکست دهد و قهرمانی نیم فصل خود را جشن بگیرد.

در همین خصوص آلگری در مورد تیمش می گوید: تیم فوق العاده با روحیه ای داریم و روز به روز بهتر می شویم. اما در این میان نقاط ضعفی در تیم ما دیده میشود که هنوز به طور کامل رفع نشده است.

در رابطه با قهرمانی نیم فصل باید بگویم خوشحالم اما هنوز هم نمیتوانم با اطمینان کامل بگویم که قهرمان این فصل میشویم. تیم رم همچنان در تعقیب ما برای بدست آوردن رده ی اول است و همین مورد کار را برای ما سخت میکند.

وی در آخر اشاره به این قضیه کرد: در حال حاضر شرایط بدنی تمامی بازیکنان تیم ما خوب است و حالا باید از این به بعد به فکر بازی های نیم فصل دوم باشیم.

نامه ای خطاب به گلشیفته فراهانی منتسب به بهزاد فراهانی ،

در یکی از صفحات فیسبوک منتسب به بهزاد فراهانی ، نامه ای خطاب به گلشیفته فراهانی منتشر شده است.

تو را دخترم نمیخوانم ، چرا که هنر را با عریانی اشتباه گرفتی . تو را دخترم نمی نامم چرا که هویت اریایی را در اندام لخت خود به سخره گرفتی تو را چه بگویم که از هنر و فهم تنها حیوانی ترین راه را برای اعتراض یافتی ، فرزند فرهنگ باخته ام من برخودم لعنت فرستادم که یادم رفت برایت شاهنامه بخوانم ، از کوروش و زرتشت بگویم ، لعنت به من که کنار بازیگری ، بازی زندگی را یادت ندادم که چنین رسوایی را برای آریایی به بار آوردی ، دیدن اندام عریانت ، زانوانم را لرزاند ، فرزند ، چه بر سر هویت متعصب ایرانی اوردی ، کاش مرده بودم واندام برهنه ونگاه بی رنگت ، در دستان مردم دست به دست نمیشد . کاش تو اعتراض باشرفت میکردی . نه با اندامت ، که فقط یک پدرو خرد کردی . با من چه کردی ای غریبه …!'

قهرمانی: نه خوشحالم نه ناراحت

قهرمانی ادعا می‌ کند که از بازگشتش به داوری نه خوشحال است و نه ناراحت. او به "ورزش سه" می‌ گوید که امیدوار است این بازی فتح بابی شود تا بتواند دوباره به شغلی که به آن علاقه دارد، برگردد.

با اصرار برگشتم
بالاخره این بازی، بازی است که در سطح استان بسیار اهمیت دارد. آنقدر به من اصرار کردند تا من یک جورهایی در رودربایستی گیر کردم و قبول کردم این بازی را قضاوت کنم. این بازی نیاز به داوری با تجربه داشت و من هم قبول کردم که داوری کنم.

با چه کسانی جلسه گذاشتم؟
من با رئیس و نایب رئیس هیات فوتبال استان خراسان، رئیس کمیته داوران استان و مدیران اداره کل ورزش و جوانان خراسان جلسه گذاشتم و به هر حال آنها من را مجاب کردند که دوباره قضاوت کنم.

نمی‌ توانم بگویم خوشحالم یا ناراحت
شاید باورتان نشود ولی نمی‌ توانم حسم را بیان کنم. اگر بگویم خوشحال نیستم دروغ گفته ام ولی واقعا خیلی هم خوشحال نیستم. می‌ خواهم این بازی را قضاوت کنم تا ببینم انشاالله چه اتفاقی برای من خواهد افتاد.

شاید دوباره به داوری برگشتم
امیدوارم این بازی فتح بابی شود تا بتوانم دوباره به داوری برگردم، واقعیت این است که از روی عصبانیت حرف هایی زدم که شاید حرف دلم نبود. به هرحال من در آن زمان بسیار تحت فشار بودم و شاید صحبت هایی احساسی ای کرده باشم.

فرندز هوم 3!

 سال پیش دی‌ماه به‌خاطر امتحانات دانشگاه و کنکور تنها سه‌بار از خانه خارج شدم. دو بار برای گرفتن ِ کتاب و جزوه و یک بار هفدهم دی به هتلِ استقرارِ خانه‌ی دوستی‌های عزیز. آن‌جا بود که میم با آقای ناشرِ عزیز صحبت‌های نهایی را انجام داد و من مهر 14 عزیز را دیدم. امسال دی امتحانی ندارم، کنکوری هم نیست اما عموما در خانه هستم و دلیلِ خاصی برای خروج از منزل وجود ندارد. اما این بار هم سیزدهم دی‌ماه، دیدنِ مهر14عزیز همان ِ دلیلِ گرمی بود که من و میم را از خانه خارج کند. با این‌که میم زیر حجمی از آلرژی پوستی چهره‌اش پنهان‌شده‌است و دو روزی از کار مرخصی گرفته‌است که دانشجوها او را با این چهره‌ی ترسناک نبینند، باز هم دیدیم دلیلی نیست که این فرصتِ شیرین را از دست بدهیم. نشستیم. و دقایقِ صحبت‌مان بیشتر از همیشه بود. این بار چای هم بود. حتی اگر آدم چای‌بخوری نباشم و متهم شوم به اینکه لابد قهوه نسکافه خورم و توی دلم در جواب آسدمجتبی بگویم مــــن؟ منی که از قهوه و هرچیز که با آن سنخیتی دارد بیزارم؟ اما باز هم حس کنم چه خوب که چایی هست. حتی فرصت دوبار چای خوردن هست، صندلی هست. یعنی عجله نیست و فرصتی است برای صحبت و شنیدن و حتی ثانیه هایی سکوت. در یزد چند ثانیه، سالِ پیش در مشهد چند ثانیه، تبریز نزدیک 5 دقیقه مکالمات طول می‌کشید. اما این بار در خانه‌ی‌دوست کلی. البته که گاهی شنیدن را به صحبت‌کردن ترجیح می‌دهم بخصوص اگر شنیدنِ مکالماتِ دو عزیز باشد که یکی‌شان میم است و یکی شان مهر14 عزیز. حتی اگر خیره شوم به مجید‌دل‌بندمی که از تلویزیون پشتِ سرِ مهر14 عزیز پخش می شود و تصویرش توی شیشهِ هتل افتاده است، و بعد از آن یوگی و دوستان، اما حواس‌م نه به مجید‌دل‌بندم باشد و نه به یوگی و دوستان. و یک صندلی خالی آن میان باشد و توی دلم بگویم آنجا قطعا جای مهر16 نازنین است که تا‌به‌حال کنارشان ننشته‌ام در چنین شرایطِ بی تعجیلی. سالِ پیش را عکاس تهرانی س.فدائیان ثبت کرد بی آنکه حواس‌مان باشد و بی‌آنکه بداند شد یکی از بهترین یادگاری‌ها. اما امسال کسی نبود که حتی بی‌خبر ثبت‌مان کند. اما کلمات همواره آماده‌اند تا لحظه‌های خوب را ثبت کنند. داشتم فکر می‌کردم چه خوب که نامِ جشنواره را گذاشته‌اند خانه‌ی‌دوست...

به قولی: خانه‌ی دوست‌تان گرم...

دوست دارم اشک باشم گوشه چشمت نشینم تا اگر روزی بیفتم لااقل پایت ببوسم

              . 

  ای آشنای غربت جمعه ظهورکن

یکمرتبه زکوچه ی ما هم عبورکن
 چشم انتظارقایق صیادمانده ام
محض خدابیاومراصید تورکن.
 

 

                        شب تاجگذاری مولای منتظران مبارک باد. . .

درانتظاردیدنت همه دلهابیقرارند:

ای”تک ستاره بهشت” حسرت به دلمان نگذار

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی روزی تو خواهی آمد از کوچه های باران تا از دل بشویی غم های روزگاران

 دوست دارم اشک باشم گوشه چشمت نشینم تا اگر روزی بیفتم لااقل پایت ببوسم

  

رسول خدا فرمود:

در دولت او (امام زمان) مردم آنچنان در رفاه وآسایش به سر می برند که هرگز نظیر آن دیده نشده است.