«من عاشق محمد(ص) هستم»؛ این حرف دل میلیاردها مسلمان است که پس از اهانت نشریه فرانسوی به پیامبر اسلام، در قالب عکس و پوستر و ... به زبان آمده تا توجه سراسر فضای مجازی را به خود جلب کند.
به گزارش مرجع وبلاگنویسان خراسان شمالی "شبکه اشتراک لینک توبنویس" : توهین به «عشق» بیش از یک میلیارد انسان، اتفاق کوچکی نیست که بشود به سادگی از کنار آن گذشت. جز انسانهایی که خودخواهیهای مدرن موجب شده تا از نزاکت درک مفهوم عشق آنهم به وجودی بلندمرتبه چون پیامبر رحمت محروم باشند، از هیچ جماعت و انسان دیگری نمی توان انتظار داشت تا با تمسخر به این عشق جهانی میلیاردها انسان در طول تاریخ، توهین کنند.
به ظاهر امروز در جامعه ما شادی امری مفقود یا حداقل کمرنگ شده ای است که علت این امر نیاز به بررسی دارد. از این رو و نیز به مناسبت فرا رسیدن ماه ربیع الاول که ماه شادی و سرور اهل بیت (ع) است در این خصوص با حجت الاسلام مسلم گریوانی، کارشناس ارشد کلام اسلامی و عضو هیئت علمی پژوهشگاه اسراء به واکاوی این مساله پرداخته ایم، گفتگوی ما را با مولف کتاب های "خدایی که در این نزدیکی است" و "تبارشناسی فکری و نقد مبانی عرفان های نوظهور" می خوانید:
چرا شادی در زندگی امروز ما جایگاه کمرنگ تری دارد و اغلب، مظاهر غم بیشتر مورد توجه قرار می گیرد؟
پیش از پاسخ به این سوال باید تعریف درستی از شادی داشته باشیم؛ از زبان توده مردم فرد شاد به کسی گفته می شود که می خندد و تحرک دارد یا موسیقی شادی گوش می دهد یا مرتب با طبیعت ارتباط دارد و به مسافرت می رود و روابط اجتماعی خوبی دارد. بنابراین، اگر خانوده ای عروسی شاد برگزار کند، شاد بوده و اگر بر عکس این باشد، غمگین است.
اما شادی و غم بیش از آنکه با ظاهر و رفتار ارتباط داشته باشد، به درون و قلب و دل ارتباط دارد و این از حالات انسان است نه فعل و رفتارهای او؛ بنابراین آن تعریفی که در میان عامه مردم از شادی و غم وجود دارد، صحیح نیست بلکه اثر و خروجی رفتار است نه حقیقت شادی و غم.
به طور مثال وقتی رفتارهای یک خانواده را بررسی می کنیم، متوجه می شویم این خانواده به ظاهر شاد در خلوت خود غم سنگینی دارند یا آن خانواده ای که عروسی شادی می گیرند یا افرادی که به این مجلس دعوت شده و رقص و آواز و ... دارند، پس از ترک مجلس و مراجعه به خانه خود، باز هم شاد هستند و در آرامش یا دوباره به ناراحتی های خود باز می گردند؟
بنابراین، شادی حقیقی امری درونی است که با امور خاصی در حالات انسان پیدا می شوند.
این اموری که منجر به شادی انسان می شود، کدام اند؟
ببینید انسان شاد در درون خود امیدوار است و احساس شخصیت و عظمت می کند و خودش را متکی به تکیه گاه بزرگی می داند. افرادی که ناامید و غمگین و افسرده هستند یا رفتارهای ناهنجار و خشن دارند به این دلیل است که کمبود شخصیت یا احساس تنهایی می کنند. وقتی ایمان باشد، تکیه گاه بزرگی به اسم "خدا" هست که فرد از احساس های یاد شده به دور می ماند و حتی در خلوت ترین خلوت خود احساس تنهایی نمی کند چرا که قدرت لایتناهی با او هست که هیچ کس را قدرت مقابله با او نیست و خداوند خود در قرآن فرمود: "إن الله یدافع عن الذین آمنوا" خدا از کسانی که ایمان آورده اند دفاع می کند...
«من عاشق محمد(ص) هستم»؛ این حرف دل میلیاردها مسلمان است که از روز گذشته و پس از اهانت نشریه فرانسوی به پیامبر اسلام، در قالب عکس و پوستر و سلفیهای اینستاگرامی به زبان آمده تا توجه سراسر فضای مجازی را به خود جلب کند.
توهین به «عشق» بیش از یک میلیارد انسان، اتفاق کوچکی نیست که بشود به سادگی از کنار آن گذشت. جز انسانهایی که خودخواهیهای مدرن موجب شده تا از نزاکت درک مفهوم عشق آنهم به وجودی بلندمرتبه چون پیامبر رحمت محروم باشند، از هیچ جماعت و انسان دیگری نمی توان انتظار داشت تا با تمسخر به این عشق جهانی میلیاردها انسان در طول تاریخ، توهین کنند.
این رفتار از آنهایی که ادعای تجدد دارند آنقدر ناراحت کننده هست که مسلمانان جهان را به تکاپو بیاندازد تا فریاد بزنند «ما عاشق محمد(ص) هستیم»، شما بخاطر خودخواهیتان به عشق ما مسلمانان توهین کرده اید.
30 ویژگی انسان عقلانی از نگاه دکتر سریع القلم
۱. در روز حداقل یک بار بگوید «من نمیدانم».
۲. کمتر از کسی تقاضایی داشته باشد و عمدتا به همت، فکر، برنامهریزی و زحمات خود اتکا کند.
۳. در موضوعاتی که اطلاعات کلی دارد، اظهارنظر نکند.
۴. دغدغه کانونی زندگی او، بهترین عملکرد در حرفهاش باشد.
۵. به استقبال کسی برود که با او تفاوت یا حتی تضاد فکری دارد.
۶. بدون اجازه قبلی از کسی، سخن او را به شخص دیگری بازگو نکند.
۷. زباله را به خیابان و از اتومبیل به بیرون پرت نکند