اوضاع پریشان موسیقی فارسی و تازه واردان جویای نام و اضمحلال موسیقی نواحی

موسیقی فارسی روزهای غم انگیزی را سپری می کند و ازانجا که موسیقی ایرانی را به این زبان می شناسند لاجرم عمق این مصیبت هم افزوده می شود این روزها موسیقی فارسی تنها از لحاظ کمی رشد می کند و صد البته از لحاظ کیفی هرروز تهی تر از دیروز می شود!

تب بالای خوانندگی در میان جوانان ملت گل کرده و هرکسی خود را درقامت هنرمندی محبوب در خیال به تصویر می کشد که دلبرکان فراوان گرداگردشان را گرفته واز ایشان امضا و عکس یادگاری می خواهند وایشان هم با لبخندی ملیح پاسخشان را میدهند اما بااحترام به قشر معدودی که دغدغه موسیقی به معنای واقعی کلمه دارند باید گفت افراد جدیدالورود به سه دلیل وارد موسیقی فارسی شده اند:

اول اینکه مایه دار بوده و پول فراوانشان را نمی دانند چه کنند وپس از مدتی که دیدند دردی جز شهرت ندارند و هرجور شده باید سری مابین سرها دربیاورند لاجرم وارد عرصه موسیقی شده وبه زور دلار صدایشان را به بازار قالب می کنند مهم برایشان این است که اسمی دربیاورند وگرنه بهره اقتصادی برایشان الویت ندارند اینها معمولا بهترین استریوهای شهر را دراختیار گرفته وبلبل وار چهچه میزنند!

دوم افرادی هستند که شکست عاطفی خورده اند و به نوعی به پریشانی روحی رسیده اند در اصطلاح عوام افرادی هستند که از پدرومادر یا  دیگر وابستگان شرعی وغیرشرعی قهر کرده و ناگهان فیلشان یاد خوانندگی می کند! مثلا بنده بایکی از ایشان صحبت می کردم می گفت دوست دارم اولین ترانه غمگینش را نامزد بیوفایش گوش کند و غبطه اش را بخورد و...

و سوم هم افرادی هستند که کوچکترین تحسین دیگران را به معنای مقبولیت عام تلقی می کنند مثلا یک نفر با دوستان در کوه یا مهمانی ست ودمی می اید وچندنفری به جد یا شوخی می گویند تو واقعا داری تلف میشوی! وهمین مشوق ورودش به عالم موسیقی میشود!

القصه اینکه بااین دلایل حیرت انگیز خوانندگی در موسیقی فارسی چشممان آب نمی خورد این موسیقی نماینده شایسته ای برای جامعه متکثرالزبان ایرانی باشد حال لحظه ای بیاندیشید به موسیقی غنی نواحی و مناطق مختلف که بسیار ارزنده وگرانقدر روی زمین افتاده وکسی دستش را نمی گیرد کاش لااقل جوانان اقوام ومناطق مختلف قدر کیمیایشان را دانسته و سعی شان را بر موسیقی زبانی شان قرار دهند شاید ازاین رهگذر اسمی درمیان اسما شدند!