شهید باکری میگه: بعد از جنگ رزمنده ها به سه دسته تقسیم میشن، بعضی ها از گذشته خودشون پشیمون میشن، بعضی نسبت به جنگ بی تفاوت میشن، بعضی هم همچنان پای ارزشها و آرمانهاشون باقی می مانند و تا آخرین لحظه عمر از این آرمانها دفاع می کنند....
به گزارش گلستان بلاگ، وبلاگ «خدا بود و دیگر هیچ» نوشت:
بسم رب الشهداء والصدیقین”
شهید باکری میگه: بعد از جنگ رزمنده ها به سه دسته تقسیم میشن، بعضی ها از گذشته خودشون پشیمون
شهید باکری میگه: بعد از جنگ رزمنده ها به سه دسته تقسیم میشن، بعضی ها از گذشته خودشون پشیمون میشن، بعضی نسبت به جنگ بی تفاوت میشن، بعضی هم همچنان پای ارزشها و آرمانهاشون باقی می مانند و ...
به گزارش گلستان بلاگ، وبلاگ «خدا بود و دیگر هیچ» نوشت:
بسم رب الشهداء والصدیقین”
شهید باکری میگه: بعد از جنگ رزمنده ها به سه دسته تقسیم میشن، بعضی ها از گذشته خودشون پشیمون
سلامتی اونایی که...
هم دل دارن و هم معرفت
اما کسی رو ندارن
و الان از تنهایی تو وبلاگ من هستن
پس به سلامتی هر کی دلش گرفته.....!
سلامتی اونایی که...
تحمل بعضی چیزارو ندارن
فقط واسه حفظ حرمتها ،
ترجیح میدن سکوت کنن...!
بسلامتی اونایی که ...
بظاهر آرومند
اما توی دلشون طوفانی برپاست !
و سلامتیِ اونایی که...
این روزا
نه برای کسی
نه برای عشقی
نه برای جایی
نه برای چیزی
بلکه دلشون برای خودشون تنگ شده
خودِ خودشون.....!
فرق زیادیه بین کسی که با کمال میل به دیگران کمک مىکنه و از جون و دل برای مردم وقت و انرژی میذاره و براشون بهترینها را میخواد با کسی که از روی اکراه و از سر وظیفه، خودی نشون میده و فقط برای اینکه جلوی مردم زشت نباشه، انسانیتی رو که تو وجودش نیست، به رخ عالم و آدم میکشه.
کسایی که اینقدر خودخواه و حسود و بدخواهن که نمیتونن ببینن کسی به اندازه یه سر سوزن خوشبخت شده و میخنده و شاده. اونوقت جلوی مردم چنان ادای آدمای دلسوز و مهربون و شریف رو درمیارن که آدم حالش بد میشه.
اینجور آدما موقع کمک و حمایت، همیشه غایبن یا به روی خودشون نمیارن و خودشون رو مىزنن به کری و کوری، ولی وقتی پات به سنگ و کلوخ گرفت و افتادی و زخمی شدی، وقتی راه رو اشتباه رفتی، وقتی پشت سد و مانع گیر کردی، وقتی زندگیت حروم شد و آرزوهات به باد رفت، خوش و خندون از راه میرسن و چنان صمیمانه باهات همدردی و دلسوزی مىکنن و مادرانه نصیحتت مىکنن و «آخی آخی»ای راه میندازن که اون سرش ناپیدا.
و همون موقع که دست رو شونهات میذارن و اصرار دارن اشکهات رو پاک کنن، تو دلشون قند آب مىکنن که «آخ جون به چیزی که مىخواست نرسید».
دیدهام این آدما رو. آدمای مهربون و دلسوز و خوش حرف و صحبت، ولی موقع عمل، وقت کمک و حمایت کلاً از رو کره زمین غیب میشن.
کسایی که تا مىفهمن برنامه و هدفت چیه، برنامه و هدف خودشون رو میذارن کنار و مىچسبن به برنامهها و اهداف تو و تمام هم و غمشون هم اینه که زودتر از تو بهشون برسن.
کسایی که خیلی هم اصرار دارن همهجا خوب و دلسوز و انسان و شریف به نظر برسن. هر چقدر خودخواهتر و حسودترن، بیشتر دوست دارن به انسان بودن تظاهر کنن.
واقعاً در مورد این آدما صداقت هیچ معنا و مفهوم و مصداقی نداره. خدا همه رو از شر این انساننماهای بیصداقت خودخواه حسود نجات بده انشاءالله . آمین.