ناگهانی های شبانه 1:

در آخرین مهمانی ای که باهم رفته بودم (که بیشتر دورهمی بود تا مهمانی) ، بیش تر از قبل مجذوب دلبری هایش می شدم.نمی دانم چند بار، اما مطمئنم بیشتر از بیست بار سر تا پایش را برانداز کردم.انگار بار اولی بود که در لباس مهمانی و با آرایش می دیدمش.سبز و زرد جامائیکایی! فقط از ذهن رنگی او بر میامد که اینچنین لباس ها را با هم ست کند.موهای کوتاه پسرانه اش که کمی هم روشن شده بود با سایه کمرنگ پشت پلک هایش،جذابیتش را دو چندان می کرد.بعد از گذشت 6 سال از دوستی و 5 سال از ازدواجمان ، این اولین بار بود که وقتی از صندلی کناری من بلند می شد،دلتنگش می شدم.دوست داشتم فریاد بزنم که این فرشته زیبا ، همسر من است یا مانند جوانان عاشق دستش را بگیرم و به سمت جاده شمال حرکت کنم.او دقیقا همان کسی بود که در آرزوهایم می کشیدمش.و آن شب او تماما متعلق به من بود.گویی که هیچ گذشته ای نداشته ایم.فقط تصورم ساحلی بود که با او روی ماسه هایش قدم می زدم.سردش می شد و من با غرور مردانه پالتویم را روی شانه هایش می انداختم.
یک هفته بعد از آن روز،درست زمانی که برگه طلاق توافقی مان را امضا می کردیم،شک داشتم که آیا هرگز به این زن حسی داشته ام؟! 

آوا فیاض
17/9/93

 

(ناگهانی های شبانه همه داستانی هستند و نوشته خودم)

ناگهانی های شبانه 1:

در آخرین مهمانی ای که باهم رفته بودم (که بیشتر دورهمی بود تا مهمانی) ، بیش تر از قبل مجذوب دلبری هایش می شدم.نمی دانم چند بار، اما مطمئنم بیشتر از بیست بار سر تا پایش را برانداز کردم.انگار بار اولی بود که در لباس مهمانی و با آرایش می دیدمش.سبز و زرد جامائیکایی! فقط از ذهن رنگی او بر میامد که اینچنین لباس ها را با هم ست کند.موهای کوتاه پسرانه اش که کمی هم روشن شده بود با سایه کمرنگ پشت پلک هایش،جذابیتش را دو چندان می کرد.بعد از گذشت 6 سال از دوستی و 5 سال از ازدواجمان ، این اولین بار بود که وقتی از صندلی کناری من بلند می شد،دلتنگش می شدم.دوست داشتم فریاد بزنم که این فرشته زیبا ، همسر من است یا مانند جوانان عاشق دستش را بگیرم و به سمت جاده شمال حرکت کنم.او دقیقا همان کسی بود که در آرزوهایم می کشیدمش.و آن شب او تماما متعلق به من بود.گویی که هیچ گذشته ای نداشته ایم.فقط تصورم ساحلی بود که با او روی ماسه هایش قدم می زدم.سردش می شد و من با غرور مردانه پالتویم را روی شانه هایش می انداختم.
یک هفته بعد از آن روز،درست زمانی که برگه طلاق توافقی مان را امضا می کردیم،شک داشتم که آیا هرگز به این زن حسی داشته ام؟! 

آوا فیاض
17/9/93

 

(ناگهانی های شبانه همه داستانی هستند و نوشته خودم)

آگهی ویژه استخدامی شرکت رایانمهر در سراسر کشور (بدون سابقه کار) { آخرین مهلت : 29 اسفند 1393 }

شرکت رایانمهر، نماینده رسمی 4 اپراتور بزرگ کشور( همراه اول، ایرانسل، تالیا و رایتل) ، پیشرو در صنعت تجارت الکترونیک، از افراد مستعد و علاقه مند به تجارت الکترونیک از سراسر کشور دعوت به همکاری می کند. ** عدم محدودیت اشتغال به کار در سایر ارگان ها **عدم محدودیت اشتغال به تحصیل ** امکان همکاری از منزل علاقه مندان می توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت این شرکت مراجعه نمایند. جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

فریاد ونگاه

استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟
شاگردان فکرى کردند و یکى از آن‌ها گفت: چون در آن لحظه آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم.
استاد پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است؛ اما چرا با وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟ چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟
شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند اما پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد… سرانجام او چنین توضیح داد: هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند، قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله می‌گیرد. آن‌ها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند؛ هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آن‌ها باید صدایشان را بلندتر کنند.
سپس استاد پرسید: هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟ آن‌ها سر هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌کنند چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است. فاصله قلب‌هایشان بسیار کم است.
استاد ادامه داد: هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد، چه اتفاقى می‌افتد؟ آن‌ها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند و فقط در گوش هم نجوا می‌کنند و عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر می‌شود. سرانجام، حتى از نجوا کردن هم بی‌نیاز می‌شوند و فقط به یکدیگر نگاه می‌کنند. این هنگامى است که دیگر هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آن‌ها باقى نمانده باشد.

نکاتی برای مطالعه درس ریاضی

نکاتی برای مطالعه درس ریاضی

*******************************************

1.ریاضی را به خاطر یادگرفتن علم ریاضی بخوانید؛ برای گرفتن نمره، تشویق شدن توسط دبیر

و خانواده، فرار از تنبیه و ... روش های آسانتری هم هست. با خود بگویید: من هم می توانم در

درس ریاضی ام موفق باشم.

2.در هر قسمت برای مطالعه خود، هدفی تعیین کنید. مثلا: من می توانم در نیم ساعت، درس

اول شمارنده ها را یاد بگیرم. خواهید دید برای یادگیری آن نیم ساعت هم زیاد است.

3.طبق برنامه ریزی درس بخوانید. در هر نیم ساعت، پیشرفت خود را بررسی کنید و تا می

توانید از وقت خود به خوبی استفاده کنید. برای دفعات اول رعایت این قسمت شاید برایتان

مشکل باشد.

4.همواره مطالعه خود را با کتاب درسی شروع کنید. کتاب درسی همیشه بهترین روش

یادگیری را در نظر می گیرد.

5.زیر نکات مهم خط بکشید و آن ها را چندین بار با خود تکرار کنید و بنویسید. در هر صفحه زیر

2 تا 3 عبارت خط بکشید و نه بیشتر.

6.تمام مثال های کتاب را حل کنید. ( یک بار مطالعه از رو، یک بار رونویسی، یک بار برای خود

نوشتن) روش مناسبی برای این کار است.

7.تمامی کار در کلاس ها و فعالیت ها را حداقل یک بار برای خود حل کنید. اگر نتوانستید دوباره

متن کتاب را بخوانید و اشکال خود را پیدا کنید. مسائلی که مشکل تر است 3 بار یا بیشتر حل

کنید.

8.اگر پس از مطالعه کتاب  باز هم، مطلبی را یاد نگرفتید آن را علامت بزنید. اگر در منزل کسی

می تواند به شما کمک کند همان مطلب را و فقط همان مطلب را از او بپرسید. بقیه را خودتان

حل کنید. اگر کسی نمی تواند به شما کمک کند، همه مطالبی را که علامت می زنید حتما روز

بعد از همکلاسی خود یا دبیر بپرسید.

9.نبلی نکنید و تا می توانید بنویسید. برای هر صفحه از کتاب خود 2 یا 3 صفحه ( و شاید بیشتر)

در همان اندازه کتاب سوال حل کنید. پس برای 3 صفحه درس خود، باید حدود 7 صفحه کار کرده

باشید.

10.تمرینات کتاب را خودتان و بدون نگاه به حل آن حل کنید. پس از حل تمام یک صفحه تمرین،

پاسخ خود را با جواب قبلی مقایسه کنید. موارد اشکال دار خود را اصلاح کنید.

11.تمامی موارد بالا نباید بیشتر از یک ساعت برای هر درس طول بکشد. پس از آن می توانید

شروع به حل نمونه سوال یا برگه های امتحانی کنید.

12.در مطالعه بعدی همان درس و مرورآن، زمان مطالعه باید کمتر طول بکشد. اگر برای دفعه

قبل 60 دقیقه طول کشیده باشد برای بار بعد نباید بیشتر از 40 دقیقه زمان ببرد.