آشیخ در جمعی حاضر بود و فردی را مشاهده کرد که دعا میکرد خدایا در این دنیا عقل را به اندازه ظرفیتم و توفیق کسب ادب و نگهداریش را به من ارزانی دار و در آخرت مرا فقر عقل و ادب مرحمت نکن.
آشیخ به فرد فرمود چرا چنین دعایی میکنی!؟
فرد فرمود: امام باقر علیه السلام فرمودند: خدا در روز قیامت نسبت به حساب بندگانش به اندازه عقلی که در دنیا به آنها داده است باریک بینی می کند. و من از خدایی که کریم است طلب عقل کردم تا در قیامت از حکیم بودن عقل سود ببرم.
آشیخ او را به برادری خود برگزید و پیمان برادری را با او بخواند.
یکی از زیباترین و والاترین واژه ها، واژه وحدت و برادری است. برادری و وحدتی که پیامبر رحمت در استمرار رسالت دیگر انبیای عظام برای جوامع بشری به ارمغان آورد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم مهاجرین و انصار را به میثاق اخوت و عقد برادری فرا خواند و بدین سان گل بانگ وحدت برای نخستین بار در فضای مدینه طنین افکند و دل و جان قرون و اعصار را نوازش داد و عطر دل انگیز آن مسلمانان را مدهوش خویش ساخت. سنگ زیرین بنای اتحاد و همبستگی اسلامی نهاده شد و ارزش های متعالی اسلامی و برادری و اتحاد، جانشین ارزش های پوچ و خیالی جاهلی شد. آری پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم با استناد به آیات قرآن، جوامع اسلامی رابه اعتصام به حبل متین الهی و پرهیز از تفرقه و تشکیل امت واحده در سایه عبودیت اللّه، دعوت کرد. مسلمانان نیز در پرتو عمل به این دعوت و حرکت در طریق وحدت، متحد شدند و بر دشمنان چیره شدند و دیری نپایید که شاهد فتح و پیروزی را در آغوش کشیدند.