امر به معروف از دیدگاه علّامه حسن‌زاده آملی

اسرار انتظار

وبگاه "اسرار انتظار" نوشت:

انتهای پیام

قرابت معنایی

_{ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز      / کان سوخته را جان شد و آواز نیامد»}

(درس اوّل ادبیات فارسی سوم دبیرستان (ریاضی و تجربی)

قرابت معنایی دارد با :

* مَن عَرَفَ الله کَلَّ لِسانُه: «کسی که خدا را شناخت، زبانش کُند شد و توان سخن گفتن نیافت.»

* نالیدن بلبل ز نوآموزی عشق است / هرگز نشنیدیم ز پروانه صدایی          (حزین لاهیجی)

* از نارسیدگی است که صوفی کند خروش / سیلاب چون به بحر رسد می شود خاموش (مخلصی نراقی قمی)

* لاف تقرّب مزن به حضرت جانان / زان که خموشند بندگان مقرّب           (فروغی بسطامی)

* از تن دوست در سرای مجاز / جان برون آید و نیاید راز                                     (سنایی)

* کسی را در این بزم ساغر دهند / که داروی بیهوشیش در دهند               (بوستان سعدی)

* و گر سالکی محرم راز گشت / ببندد بر وی در بازگشت                           (بوستان سعدی)   

* کسی ره سوی گنج قارون نبرد / و گر برد، ره باز بیرون نبرد                       (بوستان سعدی)

* هرکه را اسرار حق آموختند /  مُهر کردند و دهانش دوختند                                   (مولوی)

* محرم این هوش جز بی هوش نیست / مر زبان را مشتری جز گوش نیست            (مولوی)

* «آن که شد هم بی خبر هم بی اثر / از میان جمله او دارد خبر

   تا نگردی بی خبر از جسم و جان / کی خبر یابی ز جانان یک زمان»          (منطق الطّیر عطار)

* گوشم به راه، تا که خبر می دهد ز دوست / صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم           (سعدی)

* با هر که خبر گفتم از اوصاف جمیلش / مشتاق چنان شد که چون من بی خبر افتاد          (سعدی)

* عاشقان کشتگان معشوقند / بر نیایید ز کشتگان آواز                                           (سعدی)

* غفلتِ حافظ در این سراچه عجب نیست / هر که به میخانه رفت، بی خبر آید             (حافظ)

* در خرابات ز اسرار حقیقت صائب / تا خبر یافتم از بی خبرانم کردند                       (صائب)

* دم نتوان زد به مجلسی که در آن جا /  مُهر خاموشی زدند بر لب قایل

* مُهر خموشم به دهن چون صدف زدند / تا یافتم ز گوهر اسرار آگهی