یک/ همکلاسی که حرفهایش دربارۀ ویتگنشتاین تمام میشود، ازش سوال میپرسم. هم جواب میدهد، هم نمیدهد. جوابش را هم میفهمم، هم نمیفهمم. گمانم او هم سوالم را هم فهمیده، هم نفهمیده.
دو/ همان همکلاسی سر کلاس بعدی از استاد سوال میپرسد. استاد کاملا پرت جوابش را میدهد. بقیه به همکلاسی کمک میکنند و سوال او را با ادبیات دیگری برای استاد تکرار میکنند. باز استاد جواب پرتی میدهد. من هم با اینکه میدانم از این استاد نمیشود جواب درست حسابی شنید، ویرم میگیرد به جای حدیث نفس، سوالم را بلند بپرسم. جواب استاد؟ پرت. بیربط. نمیدانم یعنی استاد واقعا نفهمیده یا چون از دل حرفهایش مؤیدی برای فمینیسم ِسیمون دوبوآری کشیدم بیرون، تعمدا زده توی کوچۀ علی چپ.
سه/ بعد از کلاس است و طبق معمول ما چهار-پنج نفر با هم درگیریم. با فکرهای هم درگیریم. یکی از بجهها نمیفهمد من چرا باید فلان موضوع ِ مذهبی و در عین حال هنری را برای کنفرانس کلاسی بردارم و من نمیفهمم او دقیقا مشکلش با موضوعم چیست و اساساً چه اشکالی دارد که یک مولفۀ مذهبی را در بستر یک نظریۀ فلسفی بازخوانی کرد. دقایق طولانی تلاش میکنیم هم را بفهمیم و بینتیجه است. سرآخر از سر کلافگی دست از سر هم برمیداریم و متفرق میشویم.
چهار/ توی نمازخانه دوباره سهتایمان همدیگر را پیدا میکنیم. دیالوگ آغاز میشود. موضوع ِ دیالوگ؟ عشق. من آن مدل عشق افلاطونی، متعالی و به یک معنا فانتزیای که دوستم بهش قائل است را نمیفهمم، و او آن مدل عشق ِ انضمامیای که من تقریر میکنم. از نفر سوم کمک میگیریم که ببینیم اصلا برای بعضی فرایندها که عموما اسمش را عشق میگذارند، میشود تبیین فیزیولوژیک پیدا کرد یا نه. کار خرابتر میشود.کلاف در هم گوریدهتر. با گفتن «نمیدونم» بحث را رها میکنیم.
پنج/ کشوری و زیباکلام مناظره دارند. قرار است با هم دیالوگ کنند. ده دقیقه زیباکلام حرف میزند و به کشوری و هم تیپهای او حمله میکند، ده دقیقه کشوری. همینطور ده دقیقه ده دقیقهها میانشان تقسیم میشود و هر بار هر کدام حرف خود را تکرار میکنند، با ادبیات دیگری. هیچ یک جواب آن دیگری را نمیدهد. یکی دیگری را هوچی میداند و دیگری آن یکی را کسی که صورت مسئله را عوض میکند. انگار تعمدی دارند برای نفهمیدن هم. پردهای که میان خودشان کشیدهاند و قصد ندارند بزنندش کنار و بحث را از این حالت بازی رفت و برگشتی (مثل بازی پینگ پونگ) دربیاورند، کلافهمان میکند. ترجیح میدهیم دعوای سیاسیون را بگذاریم برای خودشان و برویم به کلاس بعد از ظهرمان برسیم.
شش/ سر کلاس بعد از ظهر، استاد میشود همه حرف. من میشوم همه گوش. ترجیح میدهم به جای سوال پرسیدن گوش کنم و خودم را بسپارم به بحثها. حداقل سود این مدل برخورد این است که تلاشی نمیکنم برای فهماندن حرفم به دیگری و دیگری را نمیبینم که به جای جوابِ من را دادن، بزند توی جاده خاکی. اینجا دیگر از رفت و برگشت کلامها و برخورد کلام هر یک به دیوار دیگری و کلافگی حاصل از بحران دیالوگ خبری نیست.
هفت/ میرسم خانه. لِه. چک میل میکنم. استاتوس میزنم «زنی که بتونه از پس کارای فنی بخاری اتاقش بربیاد، دیگه مرد شده. وقت زن گرفتنشه». یک ساعتی یا یکی از دوستان سر همین گزارهای که بیشتر شوخی است و شاید کمی کنایی، سر به سر هم میگذاریم. یک ساعت مطلقا دریوری به هم میبافیم. حرفها جدی نیست. کسی نمیخواهد دیگری را مجاب کند. کسی با دیگری سر جنگ ندارد. غرض فقط لذت بردن از مصاحبت است. در نسبت با هم ورِ خُلِ وجودمان ظهور کرده و ما هم سرکوبش نمیکنیم. میگذاریم که بگوید و ببافد و بخندد. کسی پنجه نمیکشد توی صورت دیگری. کسی از فهمیده نشدن رنج نمیبرد. دو طرف از پیش نرفتن بحث و درجا زدن سر یک نقطۀ کور کلافه نمیشوند. اینجا هم از بحران دیالوگ خبری نیست.
اگر دامنه ی فرکانسی صوت شما چندان وسیع نیست که به راحتی بتوانید از شیوه ی سه مرحله ای استاد منشاوی در اوج گیری استفاده کنید و در عین حال با احتیاط اقدام به اکتاو خوانی می کنید ، بهتر است که انتقال یک پرده ای استعاذه ی تلاوت خود را حذف کنید و تمام این جمله را هم سطح ادا کنید تا در نهایت تلاوت شما یک پرده پایین تر از روال عادی استاد قرار بگیرد. گاهی اوقات همین یک پرده در فرازهای بالای تلاوت شما گره گشا خواهد بود. استاد منشاوی در قریب به اتفاق تلاوت های خود حین ادای جمله ی استعاذه و در الف مدی کلمه ی شیطان انتقالی یک پرده ای نسبت به ابتدای جمله دارند که بعد از این انتقال و طی سه مرحله اوج گیری که قبلا توضیح داده شده است در مجموع تلاوت خود را به اندازه ی 1+6 پرده بالاتر از شروع کار قرار می دهند که اگر شما همین یک پرده را با تغییر مدل استعاذه برای خود ذخیره کنید ، اصل تلاوت در مجموع همان 6 پرده یا به عبارت دیگر یک اکتاو کامل بالا خواهد رفت. به عنوان مثال به این دو استعاذه توجه کنید که هر دو در نت B شروع می شوند اما اولی یک پرده بالاتر یعنی در نت #C ختم می شود و دومی در انتها همان پرده ی شروع یعنی نت B را داراست.
1393.09.18
چهار دانشجو که به خودشان اعتماد کامل داشتند یک هفته قبل از امتحان
پایان ترم به مسافرت رفتند و با دوستان خود در شهر دیگر حسابی به
خوشگذرانی پرداختند. اما وقتی به شهر خود برگشتند متوجه شدند که در
مورد تاریخ امتحان اشتباه کرده اند و به جای سه شنبه، امتحان دوشنبه
صبح بوده است. بنابراین تصمیم گرفتند استاد خود را پیدا کنند و علت جا
ماندن از امتحان را برای او توضیح دهند. آنها به استاد گفتند: « ما به شهر
دیگری رفته بودیم که در راه برگشت لاستیک خودرومان پنچر شد و از
آنجایی که زاپاس نداشتیم تا مدت زمان طولانی نتوانستیم کسی را گیر
بیاوریم و از او کمک بگیریم، به همین دلیل دوشنبه دیر وقت به خانه
رسیدیم.»
استاد فکری کرد و پذیرفت که آنها روز بعد بیایند و امتحان بدهند. چهار
دانشجو روز بعد به دانشگاه رفتند و استاد آنها را به چهار اتاق جداگانه
فرستاد و به هر یک ورقه امتحانی را داد و از آنها خواست که شروع
کنند....آنها به اولین مسأله نگاه کردند که 5 نمره داشت. سوال خیلی آسان
بود و به راحتی به آن پاسخ دادند.....سپس ورقه را برگرداندند تا به سوال
95 امتیازی پشت ورقه پاسخ بدهند که سوال این بود: «کدام لاستیک پنچر شده بود؟»!!!
هفته پژوهش نزدیک است . این هفته را به تمامی اهالی علمی و دانشگاهی و آموزش عالی کشور تبریک می گویم.
در این هفته ،کمی تامل لازم است که مدیریت پژوهش و پژوهش های دانشگاهی و پژوهش های علمی را بررسی مجدد بکنیم تا ببینیم چه چیزی بدست آورده ایم و چه چیزی قرار است بدست آوریم .
موضوع تبوتاب تالیف و انتشار مقالات علمی درکشور که با توجه به تعداد زیاد دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا در کشور بسیارقابل تامل است، تا به آنجا است که کمتر دانشجویی را در مقطع کارشناسی ارشد میتوان دید که ادعای داشتن حداقل یک مقاله چاپ شده در مجلات ISI را نداشته باشد یا در تکاپوی ارائه آن نباشد.
این جریان رو به رشد ارائه مقالات در میان دانشجویان و بعضا برخی استادان، بیشتر شاید به این دلیل است که داشتن این مقالات، امتیازی بزرگ جهت پذیرفته شدن در مقطع دکترا یا ارتقای رتبه علمی به حساب میآید. دانشجویان باپرداخت پول به موسساتی که در پاسخگویی به این نیاز عرضه شده در بازار به وجود آمدهاند و ادعا میکنند در کمترین زمان ممکن مقاله را در نشریات معتبر به چاپ میرسانند، مقاله سفارشی خود را تهیه و بهعنوان یک مدرک علمی ارائه میکنند. با نظر به وضع موجود و توجه به جایگاه بنیادین فضای علمی و آکادمیک در توسعه کشور، باشگاه اقتصاددانان با طرح سوالات زیر به آسیبشناسی این موضوع پرداخته است:
1. عمده دلایل به وجود آمدن این وضعیت در فضای علمی کشور چه میتواند باشد؟
2. چه راهکارهایی از سوی دانشگاهیان و سکانداران فضای علمی کشور میتواند برای پایان دادن به وضع موجود ارائه شود؟
آنچه که در اولین نگاه به این موضوع به ذهن می رسد امتیازات مرتبط با این مساله برای دانشجویان و اعضای علمی و بحث پذیرش و ارتقاء رتبه است که سیستم آموزش عالی از این گروه انتظار دارد ارائه نمایند و این همان می شود که به قول استاد بزرگوار جناب آقای دکتر یمنی مقاله را به «هر صورت نوشتن و به هر نحو نوشتن » و به هر نحو چاپ کردن تعبیر کنیم. نه ایده ای نه خلاقیتی و ....
اینجا نظرات را ببینید :
جایگزینی مجلات داخلی به جای خارجی
دکتر حمید شهرستانی استاد دانشگاه اوهایو
دکتر حمید عبدالهیان عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
مقاله منتشر کن یا نابود شو!
پروفسور علیاکبر صبوری استاد بیوفیزیک دانشگاه تهران
جمعه :93/09/21 (از8تا سوالی که داده بود امتحان )
جمعه :93/09/21 (از24صفحه ای که داخل سایت هست گرفته میشود)
جمعه : 93/09/28 ساعت 16/15 بعدازظهر(ازفایلهای isp1- isp2 - وسرویس دهنده اینترنتی pdf ) داخل سایت موجود است.
جمعه : 93/10/05 (ازفصل اول تا فصل پنجم صفحه 70 )
****دانشگاه علمی وکاربردی 2 گنبدکاووس رشته IT ****