وضعیت بحرانی عمارت‌های هفت بنگله
در سال‌های اخیر روند تخریب و نابودی بناهای تاریخی بوشهر شدت گرفته و میراث بجا مانده از پیشینیان ما با خطر جدی مواجه شده است. میراثی که باید به آیندگان سپرده شود حالا در دستان ما رو به نابودی نهاده است، در این میان دلایل بسیار زیادی در افزایش روزافزون این تخریب‌ها وجود دارد.
مالکین خانه‌های تاریخی، توان مالی مرمت و نگهداری این بناهای فرسوده را ندارند و از نظر اقتصادی نیز این مرمت به‌صرفه نبوده و با بالا رفتن قیمت زمین مالکین ترجیح می‌دهند به جای مرمت پر هزینه به تخریب این ساختمان‌ها بپردازند و با نوسازی این بناها به‌شکل آپارتمان حداکثر سود اقتصادی را از مایملک خود ببرند.
البته این حق طبیعی هر شهروند است که از املاک خود حداکثر سوددهی را داشته باشد و نمی توان از آنها انتظار داشت که از آن چشم پوشی کنند. در تمام شهرهای تاریخی دنیا خود این بناها بزرگترین سرمایه مادی است که در اختیار مالکین قرار دارد. این بناهای تاریخی در یک زنجیره بهم پیوسته اقتصادی مثل صنعت گردشگری در نهایت موجب تولید سرمایه روزافزون برای مالک می گردد. متأسفانه این زنجیره اقتصادی در بوشهر وجود ندارد و این بناها هیچ سود مادی نصیب مالک نمی کنند. بوجود آوردن چنین اقتصادی وظیفه دولت هاست و دولت می بایست با سیاست گذاری صحیح روند ایجاد چرخش اقتصادی در این زنجیره را ایجاد نماید. این سیاست گذاری در حال حاضر وجود ندارد و دولت با ساده انگاری با صرف هزینه اندک سعی در حفاظت از آثار تاریخی را دارد که البته نتیجه چنین ساده انگاری هم در تخریب گسترده این آثار هر روزه مشاهده می کنیم.
در دیگر کشورها حفظ آثار تاریخی از اولویت‌های شهرسازان است و امور شهرسازی بر مبنای آن شکل می‌گیرد، اما در اینجا این میراث تاریخی و گران‌بها به راحتی نابود و تخریب می‌شوند. وظیفه دولت و مهمتر از آن شهرداری‌ها در کشورهای توسعه یافته حفاظت و نگهداری از این گنجینه‌های با ارزش است.
این کشورها دریافته‌اند که در غیاب نفت و گاز مهمترین دارایی هر کشور همین آثار تاریخی است که خود منافع اقتصادی کلانی را برای آنها به‌همراه دارد. سود سالانه حاصل از صنعت گردشگری و مردمی که برای دیدن این آثار به کشورهای تاریخی وارد می‌شوند، بسیار بالاتر از سود فروش نفت و گاز کشور ما است.