آنروزی که حضرت زینب را با دستان بسته و حالت اسیری از کربلا به طرف کوفه و شام بردند، هیچ کسی فکر نمی کرد که او بعد از چهل روز دوباره به کربلا بر خواهد گشت اما قهرمان و پیروز مندانه.
او دختر علی است، اسیری چون شیری در قفس که با خطبه¬های آتشین خود کاخ ستم یزید را به لرزه در آورد و یک بار دیگر خاطرات پدرش را پس از 20 سال در شهر کوفه زنده کرد.
وقتی در شام او را وارد مجلس یزید کرد، با شجاعت حیدری بر سر یزید بانگ برآورد که: ای یزید! هر کید و مکری که داری به کار بیانداز. به خدا قسم تو کوچکتر از آن هستی که بتوانی نور حسین را خاموش کنی و نام و یاد ما را از دلها محو کنی. این تو هستی که بعد از این مرده و شکست خورده خواهی بود.
آری، او در این سفر 40 روزه خود عاشورا را تکمیل و پیام برادر را به اقصی نقاط دنیا رساند و چنان موجی از بیداری و نفرت را نسبت به دستگاه یزید ایجاد کرد که بعد از 1400 سال هنوز حادثه عاشورای سال 61 هجری امام حسین (ع) زنده است و روز به روز بر شکوه این حادثه و شعاع مکتب ابی عبد الله افزوده می شود.
اربعین، یادآور بازگشت قهرمانانه زینب و استقبال از کاروانی است که غم و رنج اسارت را بر دوش کشید اما روح عزت و حق خواهی را حفظ کرد و پیام کربلا را به دنیا رساند. بنابراین، حضور میلیون ها زائر در کربلای امام حسین (ع) یک پیام دارد و آن پیام آزادگی و مردن سرخ بر سر راه مکتب امام حسین (ع) است و عشق به این مکتب، هرگز با گلوله های تکفیری ها خاموش نخواهد شد.
