کلنگها قبلا دارای دسته های بسیار بلندی از جنس چوب بودند. در دوره ادوارد ویمر استفاده از سر کلنگ (شامل نوک و بیلچه) برای برف و یخ کاملا مرسوم شده بود. پس از آنکه چوینارد آمریکایی کشف کرد که نوک دارای انحنا دقیقتر و بهتر وارد یخ می شود و از آن خارج می گردند، نوک کلنگها انحنای کمی بخود گرفتند. در همان زمان هامیش مکلنز اسکاتلندی نوآوریهایی در کلنگ سنتی خود بوجود آورد تا برای صعودهای ترکیبی مناسب گردد. پس از آن طراحی کلنگها دچار تغییرات بنادین دیگری نشد جز اینکه به مرور از ارتفاع دسته آن کاسته شد و مواد بکار رفته نیز بهتر شدند (دسته های چوب جای خود را به دسته های توخالی از جنس آلیاژ اعلا از فولاد و آلومینیم دادند) و سر کلنگ هم ار آلیاژهای مناسب فولاد تهیه می شود در حالیکه در زمان ویمپر از آهن (خالص) بود.