نواب نصیر شلال افزود: البته تصمیم برای کنار گذاشتن وزنهبرداری کاملا جدی نیست.فصل امتحانات که تمام شود به صورت جدی به این موضوع که به وزنهبرداری برگردم یا خیر، فکر خواهم کرد.نصیرشلال در پاسخ به این پرسش که آیا او هم مانند کیانوش رستمی به دلیل مسایل مادی و بیتوجهی، انگیزهاش را از دست داده است؟ گفت: شرایط برای ما در حد یک قهرمان نیست، توجهات کم است، همه به فکر خودشان هستند. من که عمر و جوانیام را در ورزش گذاشتهام از خانواده، تفریحات و درس گذشتم به عنوان فردی که مدال المپیک هم دارد، هیچ شرایط نرمالی ندارم. بنابراین با خود میگویم چرا دوباره باید همان مسیر را بروم، میتوانم کار درست و حسابی پیدا کنم یا درس بخوانم تا حداقل آیندهام تامین شود.
وی ادامه داد: من تنها ورزشکاری هستم که درخوزستان مدال المپیک دارد اما در همین سه چهار ماهی که دور بودم کسی آمده سراغی از من بگیرد؟ به هر حال این شرایط آدم را ناراحت میکند.این وزنهبردار خوزستانی درباره اینکه چرا زود به فکر جدا شدن از دنیای قهرمانی افتاده است؟ بیان کرد: نگران آیندهام هستم. برای من تمرین کردن و مدال گرفتن سخت نیست. من تمرین میکنم، مدال جهانی هم بگیرم اما وقتی میبینم هیچ تضمینی برای آیندهام نیست، چرا دوباره این مسیر را بروم در حالی که یک بار این مسیر را رفتم و مدال المپیک گرفتم. بنابراین میخواهم از طریق درس خواندن یا انجام کار اقتصادی، موفق شوم.
نصیرشلال با بیان اینکه مسیر را اشتباه رفته است، تصریح کرد: ورزشکار وقتی مدال گرفت دیگر به او میگویند خداحافظ، مگر اینکه وارد سیاست یا جاهای دیگر شود تا بتواند خودش را حفظ کند، در غیر این صورت هیچ چیز برایش فراهم نیست. من مسیر را اشتباه رفتم و ممکن است نوجوانان و جوانان گوششان به حرفهای ما باشد اما انجام ورزش در حد سلامتی خوب است و من نیز آن را انجام میدهم اما برای قهرمانی اشتباه است، چرا که حق و ناحق از لحاظ توجه و رسیدگی در آن وجود دارد. در نهایت وزنهبردار آسیبهای متعدد دارد و بیماریهایی نظیر قند و چربی و فشار میگیرد، در این مشکلات نیز کسی با او نیست و در نهایت هم فراموش میشود