ما همگی عاشق پیامبریم چون...

دوست داشتنی بود و مهربان. به اندازه‌ی هدایت تمام عالمیان، بار بر دوش داشت؛ اما هیچ گاه چهره‌اش را در اثر سختی و فشار کار در هم نمی‌کشید. چهره‌ی متبسّمش را که می‌دیدی نمی‌توانستی درنگ نکنی، لبخند نزنی، آرام نگیری. دوست داشتی تو هم با خدا هم نوا شوی و اقرار کنی «وَ إِنَّکَ لَعَلی خُلُق عَظِیم»^[1] ؛ قطعاً تو را خویی والاست.

دوست داشتنی بود و مهربان. مقام و جایگاهش از فرشیان که هیچ، از همه‌ی عرشیانِ مقرّب هم والاتر بود؛ اما خاکی و بی ادعا. به هر که می‌رسید اول سلام می‌داد؛ بزرگ و کوچکش فرقی نداشت، دوست و دشمنش هم توفیری نمی‌کرد. همه می‌دانستند در سلام کردن اوست که اول است.^[2] با هرکس که دست می‌داد دستش را نمی‌کشید تا طرف مقابلش هر وقت دوست داشت دستش را جدا کند.^[3] با هر که می‌نشست آنقدر صبر می‌کرد تا او خود برخیزد.[4] سخن همنشینش را قطع نمی‌کرد،[5] پایش را جلوی او دراز نمی‌کرد،[6] ...

دوست داشتنی بود و مهربان. زیاد حرف نمی‌زد؛ اما وقتی شروع به صحبت می‌کرد دوست نداشتی تمام شود. می‌خواستی همه‌ی وجودت گوش شود برای شنیدن کلام شیوا و شیرینش.[7] کسی نبود که به محضرش شرفیاب شود و بی بهره و نصیب بازگردد.[8] می‌گفت زبان‌تان را نگه دارید تا خدا بدی هایتان را بپوشاند، خشم خود را مهار کنید تا از عذاب خدا در امان بمانید،[9] فروتنی کنید تا خداوند، بزرگ‌تان دارد.[10] با پدران‌تان خوب رفتار کنید تا فرزندان‌تان هم با شما به خوبی رفتار کنند.[11] سحرخیز باشید تا برکت سراغ‌تان بیاید.[12] گشاده رو باشید تا کینه ها از بین بروند.[13]

دوست داشتنی بود و مهربان. جانشین خدا بود بر روی زمین؛ اما آنچنان بنده‌وار می‌زیست که اگر غریبه‌ای ظاهرش را می‌دید به فکرش هم خطور نمی‌کرد این همان کسی باشد که جهانیان به اطاعت و پیروی از او امر شده‌اند. حق هم داشتند؛ جانشین خدا بودن یعنی توانِ خدایی کردن بر زمین! اما آنچه مردم می‌دیدند مردی بود که بی هیچ ادعا و تکبری با دستان خود شیر می‌دوشید،^[14] گندم آسیاب می‌کرد،^[15] کفش‌هایش را پینه می‌زد،^[16] لباس وصله می‌کرد،^[17] بر حصیر می‌خوابید،^[18] از شدت گرسنگی بر شکم خویش سنگ می‌بست،^[19] ...

دوست داشتنی بود و مهربان. دوای هر دردی نزدش بود و بنی آدم همه دردمند؛ اما نمی‌نشست تا مردم به حضورش شرفیاب شوند و درمان خویش طلب کنند. بسان طبیبی دوره گرد مرهمش را دست می‌گرفت و راه می‌افتاد در میان کوی و برزن: «دل بیمار، چشم نابینا، روح ناآرام، ... درمان می‌کنیم»![20]

دوست داشتنی بود و مهربان. آنقدر مهربان که وقتی کنارش بودی یتیمی‌ات را فراموش می‌کردی و زمانی که از او دور می‌شدی تازه می‌فهمیدی سایه‌ی پدر هم که بالای سرت باشد بی او یتیم‌ترین یتیمی. آن وقت هوس می‌کردی همه‌ی جانت پا شود و به سویش بدوی؛ خود را در آغوشش بیندازی و بی آنکه به روی خود بیاوری تو کجا و او کجا از نوازش پدرانه‌اش سیراب شوی. اما سیراب که نمی‌شدی هیچ، تشنه‌تر هم می‌شدی.

دوست داشتنی بود و مهربان. آنقدر دوست داشتنی که بی‌اختیار آرزو می‌کنی کاش برای همیشه آرامش چهره‌اش، گرمای نگاهش و برکت نفسش زمین و زمینیان را حیات می‌بخشید. آن وقت یاد روزی می‌افتی که همه بودند جز اُوِیس؛ و همه چیز آرزو کردند جز آرزوی تو و اویس! لجت می‌گیرد از آن همه بی معرفتی.

دلت می‌گیرد. انگار چیزی در درونت فرو می‌ریزد. ترس تنهایی و بی پناهی سراغت می‌آید و می‌ترسی از اینکه او رفته باشد و تو را بی پدر رها کرده باشد. دنبال چیزی می‌گردی که کمی دلت قرص شود و آرام بگیری. یادگاری از پدر، میراثی به درد بخور. با خود، کلنجار می‌روی کدام یادگار و ارثیه‌ای جای پدر را برای فرزند می‌گیرد؟ تو پدر می‌خواهی. خودِ خودِ او را. کسی که خُلقاً و خَلقاً خودش باشد. کسی که رحمت باشد برای عالمیان.

می خواهی از جُستن منصرف شوی. اما ...

اما او را می‌یابی. خودِ خود او را. کسی که خُلقاً و خَلقاً خود اوست.[21] کسی که رحمت است برای عالمیان.[22] همان  که «مهدی» می‌خوانندش. دوست داشتنی است و مهربان! 

بارخدایا؛ به میمنت میلاد حبیبت محمد، در ظهور دردانه‌ی احمد تعجیل بفرما.

نویسنده: زهرا مرادی

---

[1] . قرآن کریم، سوره قلم، آیه 4.

[2] . مناقب آل ابیطالب، ج 1، ص 147.

[3] . مکارم الأخلاق، ص 17.

[4] . همان.

[5] . مکارم الأخلاق، ص 15.

[6] . مکارم الأخلاق، ص 17.

[7] . بحارالانوار، ج 17، ص 158.

[8] . مکارم الأخلاق، ص 14.

[9] . هر کس زبانش را نگه دارد خداوند بدی هاى او را می‌پوشاند و هر کس خشم خود را فرو برد خداوند از عذابش او را نگه دارد و هر کس از خدا پوزش طلب کند خدا هم از او می‌پذیرد: مجموعه ورام، ج 1، ص 4.

[10] . تواضع مایه بزرگی است، تواضع کنید تا خدا شما را بزرگ کند: بحارالانوار، ج 72، ص 119.

[11] . با پدران خود نیکی کنید تا فرزندان‌تان با شما نیکی کنند: وسائل الشیعه، ج 20، ص 356.

[12] . سحرخیز باشید، زیرا سحرخیزی مایه برکت است: غررالحکم، ص 441.

[13] . گشاده‏رویی کینه را می‏برد: بحارالانوار، ج 71، ص 172.

[14] . مناقب آل ابیطالب، ج 1، ص 146.

[15] . همان.

[16] . همان

[17] . همان.

[18] . مکارم الاخلاق، ص 38.

[19] . مناقب آل ابیطالب، ج 1، ص 146.

[20] . امیر مومنان در توصیف رسول خاتم می‌فرمایند که ایشان «طبیبٌ دوارٌ بِطبِّه» بودند: نهج البلاغه، ص 156.

[21] . رسول خدا موعود آخرالزمان را اینچنین معرفی کرده اند: «المهدی ... اشبه الناس بی خُلقاً و خَلقاً»: بحارالانوار، ج 36، ص 309.

[22] . خداوند در حدیث قدسی مشهور به لوح جابر، «مهدی» موعود را رحمت عالمیان خوانده است: کافی، ج 1، ص 527.

درایت مسئولین عراقی و مرجعیّت، باعث حل مسئله داخلی عراق شد

خبرنگار قرآن و معارف

آیت‌الله‌العظمی مکارم در دیدار با سیّد عمار حکیم گفت: وقتی شنیدیم با درایت و فداکاری مسئولین عراقی و مرجعیت مسئله داخلی عراق حل شد خیالمان راحت شد؛ ما غصّه هجمه خارجی و داعش را نداریم این‌ها امروز و فردا ریشه‌شان کنده می‌شود.

وبگاه "خبرنگار قرآن و معارف" نوشت:

به گزارش خبرنگار کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در دیدار با سید عمار حکیم، رئیس مجلس اعلای عراق اظهار کرد: لطف الهی حوادث را طوری تنظیم می‌کند که ما به سمت و سوی عظمت شیعه در دنیا پیش می‌رویم حتی به دست دشمن. موسی به دست فرعون پرورش یافت الان هم ما با دست دشمن تقویت می شویم.

بیشتر بخوانید

حضرت آیت الله مکارم شیرازی، از مراجع معظم تقلید، یکی از فتواهایی که در شبکه های اجتماعی به ایشان منتسب شده را تکذیب کرده و خبر از پیگیری قانونی موضوع دادند.

به گزارش جهان، حضرت آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ به نامه جمعی از مقلدان خود در خصوص انتشار فتوای جعلی از ایشان پیرامون ازدواج موقت، آن را تکذیب و خبر از تعقیب نشردهندگان اصلی آن از طریق مجاری قانونی دادند.

متن سؤال و پاسخ این مرجع تقلید به شرح زیر است: