معماری (به انگلیسی: Architecture) یا مهرازی هنر و فن طراحی و ساختن بناها، فضاهای شهری و دیگر فضاهای درونی و بیرونی برای پاسخ همآهنگ به نیازهای کارکردی و زیباشناسانه است.
باید معماری را از مهندسی سازه و ساخت و ساز متمایز ساخت. گرچه بسیاری از بناها (نظیر خانهها و مکانهای عمومی) کاملا در حیطهٔ دانش معماریست، برخی سازهها و بناهای دیگر (مثل یادمانها، پلها، کارخانهها و غیرو) وجود دارند که در مرزی بین معماری و مهندسی یا معماری و هنر قرار میگیرند.
ب
معماری های ایرانی همیشه نام هنر و فرهنگ این مرز و بوم را به گوش همگان رسانده است و در میان دیگر معماری ها همیشه زبان زد بوده است. در میان اینها، هنر و مکتب شهر اصفهان همیشه توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
این شهر با عظمت مجموعه ای از مدرسه، بازارچه، مساجد و هتلها را در خود جا داده است که همپی به نوعی از این معماری ها بهره برده اند. در میان هتلهای اصفهان که از این هنر ها بیشتر ارث برده هاست و طلایه دار دیگر عمارت هاست میتوان به هتل عباسی اشاره کرد.
این هتل پنج ستاره، دارای 224 اتاق و سوئیت است و پذیرای مسافران خارجی و داخلی است. سوئیت هایی با نام های عصر های پادشاهی قدیم ایران مانند قاجار و صفوی و معماری هایی به همان سبک این مکان را از دیگر رقیبانش متمایز کرده است و به همین علت است که گردشگران از اقصی نقاط دنیا تمایل شدیدی به اقامت در این محل از خود نشان داده اند.
میراث فرهنگی کی ازتصاریف بی امان تخریب ها در امان می ماند؟
ملل و اقوام بیشمار از چشمه فیاض تمدن و فرهنگ ایران سیراب گردیده اند. اقوام فراوان در اثر برخورد و آمیزش و معاشرت با تمدن و فرهنگ ایرانزمین ر، آراء و اندیشههای نوینی پیدا کردند. که این تأثیر بس مهمی در وضع تمدن جهانی آنهاپدید آورد و سبب شد که فرهنگ بشری با سرعت بیشتری پیش رود.معماری ایران مانند بسیاری دیگر از مظاهر فرهنگی ما در طول تاریخ حیات خود از تداوم کم نظیری برخوردار بوده است. و شیوة خاص خود را در ایجاد فضای و مکان های تاریخی پی ریزی کرد دیگر آن خصوصیاتی را که معماری سرزمین ما بدانها باز شناخته میشود در طی قرون متمادی هرگز از دست ننهادو کشوری بدان سرحدات نرسید.اگر هیچ چیز در پهنه دشت های وسیع و کوهسارهای با عظمت سرزمین ما زیبایی گنبدهای کوچک فیروزهای رنگ را که در زیر گنبد نیلگون آسمان تصویر فلکی خرد را به خاطر میآورد برابری نمی کند.اگر معماری تخت جمشید در هیچ سرزمینی تکرار نگردید و جام زیویه و حسنلو و کلاردشت و مارلیک همچنان بی همتا و ممتاز تحسین افرین شدند واگر نقش ها بر بیستون وبرم دلک و طاق بستان و نقش رجب و و...جان گرفت نشان از تلاش های بی وقفه ای است که هیچگاه مسیر هنر ایرانی را با رکود مواجه نساخته است.میراث فرهنگی امروز ما، میراث تمام ایرانی و مولود این هنرآفرینی ها است که نادیده گرفته شده است.تمدن ایرانی در طول ادوار کهن روزبروز در شکفتگی و نمو بوده و ایستادگی در برابر مصائب و از نو ساختن و نه ویران کردن و حیات ملی بخشیدن ، در عین آنکه شکست هر امیدی را در دلها شکسته،توانست وروح زندگانی درکالبد تمدن انسان ها بدمد امروز در غل و زنجیر تخریب ها ودربند تصاریف و تحاریف واقع شده است. فردا ما را از فعالیتهای هنری ایرانی که عظمت اصیل این کشور را بما نموده است بهره وافری نخواهد بود