چرا خیانت دیولافوای فرانسوی را پیگیری نمی کنیم؟

باید خیانت و جنایت های باستان شناسان فرانسوی درشوش رااز طریق دادگاه بین المللی پیگیری کنیم

خانم دیولافوا که همراه شوهرخیانتکارش مارس دیولافوا به ایران آمده بود ، کتاب خاطراتى به نام سفرنامه مادام دیولافوا چاپ کرده و در بخشى از کتابش نوشته است : « کشف مجسمه گاو (منظور سرستون کاخ آپادانا شوش است) باعث خوشحالى شوهرم شده ، ولى در عین حال او را بسیار اندوهگین و نگران ساخته است. زیرا بدن گاو که از یک قطعه سنگ مرمر تراشیده شده است ، وزنى بیش از ۱۲ هزار کیلو دارد. ما هنوز وزن ستون آن را تخمین نزده ایم و نمى‌دانیم که چگونه موفق خواهیم شد این قطعات سنگین را تا ساحل دریا برسانیم. تکان دادن چنین توده عظیمى واقعا غیر ممکن است ».خانم دیولافوا قادر به کشیدن آز و خودخواهى خود نمى‌شود و سرانجام یکى از زیبا ترین آثار هنرى ایران را (گویا در حالت مستى) در هم مى‌شکند :
« بالاخره نتوانستم به خشم خود مسلط شوم. پتکى به دست گرفتم و به جان حیوان سنگى افتادم. ضرباتى محکم به او زدم. سرستون در نتیجه ضربات پتک مثل میوه رسیده از هم شکافت ».