کار خیر و شر نسبت به دیگران محال است
سود و زیانِ پذیرش و ردّ هدایت قرآن به خود انسانها باز می گردد
محال است که کسی نسبت به دیگری کار خیر بکند و محال است که کسی نسبت به دیگری کار شر بکند، بله هر کسی کار خیری کرد، آن نود و نُه درصدش مال خود اوست، یک درصدش به غیر می‌رسد.
«إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ ِلأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها»
اگر نیکى و احسان کردید به خود کردهاید و اگر بدى و ستم کردید باز به خود کردهاید. [اسراء، 7]
اگر کسی در درون خانه‌اش ریاحین و گلهای معطر خوبی غرس بکند، تمام برکات آن ـ اگر مثمر باشد، ثمرش؛ و اگر معطَّر باشد تمام عطرش ـ برای خود اوست، گاهی هم یک نسیمی می‌وزد و بوی آن را به رهگذر بیرون می‌رساند و آن رهگذر شامه‌اش معطر می‌شود. پس ما هر کار خیری بخواهیم بکنیم؛ (فرض کنیم یک کار خیری کردیم و برای یک کسی مسکنی ساختیم، ما گفتیم خودمان که مسکن داریم، برای فلان کس مسکن بسازیم، مدرسه بسازیم، مسجد بسازیم)، این نود و نُه درصدش برای خود ماست یک درصدش بیرون از جان ماست که آن سنگ و گِل است؛ کار شر هم همین طور است اگر کسی ـ معاذ الله ـ به کسی آسیب رساند، به آبروی کسی آسیب رساند، این نود و نُه درصد شرش برای خودش است، مثل اینکه درون خانه خودش یک کَنیفی [چاه فاضلاب] بکند، تمام بوهای بد او را آزار می‌دهد، گاهی هم باد می‌وزد و مشام رهگذر را رنج می‌دهد، وگرنه عمل شرّ در درون خود ما سامان می‌پذیرد، عمل خیر هم در درون خود ما سامان می‌پذیرد
إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدی فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها وَ ما أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکیلٍ
(اى رسول) این کتاب الهى را ما به حقّ براى (هدایت) خلق بر تو فرستادیم، اینک هر که هدایت یافت نفع آن و هر که به گمراهى شتافت زیان آن بر شخص اوست و تو (پس از تبلیغ رسالت و اتمام حجّت) دیگر وکیل خلق و نگهبان امّت (از قهر حقّ) نخواهى بود. (زمر، 41)
آیت الله جوادی ـ 10/9/1393ـ تفسیر سوره زمر ـ [با اندکی جابجایی و تلخیص]