حمید رضا امیدی سرور در گفتگو با ایلنا
ادبیات واقعی ما ترجمه نمی‌شود بلکه کارهایی ضعیف با استفاده از رانت های وابستگی به موسسه های دولتی به سفارش همین موسسه ها ترجمه می‌شوند که به شکلی کاذب ادبیات ایران را معرفی می‌کنند. این نویسنده‌ها از رانت و ناشران دولتی برخوردارند.
به گفته امیدی سرور (نویسنده معاصر) اقتصاد نشر، آن‌چنان هم بد نیست. وارد صحبت با ناشران که می‌شوی همه از اوضاع ناراضی هستند، اما در واقع اقتصاد نشر آن‌چنان هم بد نیست. اگر کاری آن‌قدر اوضاع اقتصادی اش بد باشد و هیچ گونه سودی به همراه نیاورد کسی آن را ادامه نمی‌دهد.
1)اگر مجوز 6 موسسه ای که در لیست انتظار کسب مجوز هستند صادر نشود چه بر سر 94هزار میلیارد سرمایه مردم که در این موسسات سرمایه گذاری شده است می آید؟
2)چرا با وجود تاکیدات بانک مرکزی،صدا و سیما و رسانه ها باز هم بعضی از موسسات به فعالیت خود ادامه می دهند؟
3)مطابق با قانون خصوصی سازی و قانون اساسی ،نهاد یا بنگاه خصوصی نمی تواند با حمایت "اشخاص حقبقی یا حقوقی دولتی" ادامه فعالیت بدهد. پس چرا بعضی موسسات به اصطلاح خصوصی با دست بردن به بیت المال تشکیل ،اداره و حمایت شده اند؟ در واقع چگونه می توان انتظار داشت که نهاد خصوصی با نهاد شبه دولتی دولتی رقابت کند؟
4)درصد سودی که این موسسات غیر مجاز ارائه می کنند خلاف عرف ،قانون و شرع می باشد اما فعالیت این موسسات ادامه پیدا می کند. به چه علت فعالیت این موسسات غیر مجاز ادامه پیدا می کند؟