وقتی مردم را "ماهی" فرض می‌کنند!

کامران نجف زاده مجری تلویزیون در برنامه خبری صرفا جهت اطلاع پنجشنبه شب، با طرح یک سؤال چهار گزینه ای، نداشتن سوژه های داغ و کمرنگ شدن سویه‌ی انتقادی این برنامه را ناشی از فشارهای پیدا و پنهانی دانست که از سوی دولت بر این برنامه و شاید در سطح کلان تر بر سازمان عریض و طویل صدا و سیما وارد می‌شود!

پر واضح است که با توجه به ساختار و جایگاه صدا و سیما،فشار دولت روحانی بر آن،عملا یک بلوف است، اما از سوی دیگر برای پی بردن به صداقت رسانه‌ی ملی، لزومی به داشتن آی کیوی بالا و دانستن علم سیاست و دیپلماسی و جامعه شناسی سیاسی نیست، فقط کافی است مخاطبان این رسانه حافظه و هوششان بیشتر از یک "ماهی" باشد و به یاد بیاورند همین دو سه سال پیش وضعیت اقتصاد و سیاست و فرهنگ و دستگاه دیپلماسی این مملکت چگونه بود؟ دوران قاجار و افشاریان و تیموریان و غزنویان نه، همین دو سه سال گذشته،سال 1390هجری شمسی!!

به یاد بیاورند که همین سازمان صدا و سیما، علیرغم سینه چاکی اش برای احمدی نژاد، نمی توانست بعضی از حرفهای ایشان را در سخنرانی های گهربارش پخش کند. کافی است پوشش سفرهای استانی احمدی نژاد و روحانی را با هم مقایسه کنیم! از ملودرام های پر از آب چشم احمدی نژاد رسیدیم به یک نمای چند ثانیه ای از استقبال مردم، کات به سخنرانی دکتر روحانی و تمام! 

رسانه ای که نام بلند ملی را یدک می‌کشد، به راحتی تمام دستاوردهای دولت یازدهم در حوزه‌ی اقتصاد و دیپلماسی را با قیمت بربری تاخت می‌زند و بصورت علنی به شعور مخاطبان خود توهین می‌کند. آن همه جمله‌ی قصار و ماندگار هر روز بر زبان شکرشکن احمدی نژاد جاری می‌شد و دوستان صدا و سیما و برنامه‌ی خبری بیست و سی از آن فیض نمی بردند، ولی یک عبارت "شیب ملایم" روحانی شده ترجیع بند روز و شب دوستانی که گویا دقیقا بعد از رفتن احمدی‌نژاد دلواپس منافع ملی شده‌اند.

کاش زمانی که کامران نجف زاده در میان تسخیر کنندگان سفارت انگلستان، خودش را به زور جا می‌کرد تا گزارشی مهیج از یک واقعه تاریخی را به تصویر بکشد، لحظه ای درنگ می‌کرد و از خود می‌پرسید این عمل چقدر با منافع ملی سازگار است؟ دورنمای تسخیر سفارت یک دولت خارجی چیست؟ این عمل چقدر بعدها برای مردمی که من برایشان دل می‌سوزانم، آب می‌خورد؟

برنامه سازان صدا و سیما بصورت کاملا هدفمند و برنامه ریزی شده در پی تطهیر دولت احمدی نژاد هستند و به مخاطب خود القاء می‌کنند که دولت یازدهم یک دولت گل و بلبل را تحویل گرفته است و اگر رکود و تورم و تحریمی وجود دارد همه و همه مولود کم کاری و بی تدبیری این دولت است و گذشتگان صندوق ذخیره‌ی ارزی پر و پیمانی را به یادگار گذاشته‌اند که اگر قیمت نفت به زیر بیست دلار هم برسد، باز دولت روحانی مشکلی برای تأمین بودجه ندارد! 

خروجی این نوع برنامه سازی های آوانگارد، نامه‌ی جناب بذر پاش به دکتر عارف می‌شود که گویا در یک چرخش تاریخی جای شاکی و متشاکی عوض شده است اما رئیس جدید صدا و سیما باید این حقیقت را دریابد که اگر ماهی می‌تواند در یک تنگ بلور کوچک، سر کند و دچار بحران های فکری و روحی نشود، به خاطر این است که حافظه ای چند ثانیه ای دارد و از نعمت فراموشی برخوردار است اما مخاطبان رسانه‌ی ملی، انسان هستند، انسان هایی که قدرت انتخاب دارند!

اگر هر روز هم رسانه‌ی ملی یک شبکه‌ی جدید به شبکه های خود اضافه کند، ولی همسو با مردم و منافع ملی حرکت نکند، مخاطبانش از مجاری بی شمار دیگری، اخبار را پی خواهند گرفت، چرا که در عصر انفجار اطلاعات نمی توان خواسته های یک اقلیت کم شمار را بر منافع اکثریتی پرشمار ترجیح داد. پس به حرمت انسان، به شعور انسان احترام بگذارید. آخر ما نیز مردمانیم.....

منبع:بهارنیوز