در حصاربندی دوران غیبت به مثابه اتاق انتظار است ، که باید از آن دور از اهل باطل ، نشست و منتظر بود تا صاحب امر بیاید و کار را یکسره کند.
تلاش افراد دور نگه داشتن و مصون نگاه داشتن خود و دیگران ، از اهل باطل است. پیامد آن انتظاری انفعالی به همراه کنار کشیدن از معرکه است .در حالی که دوران غیبت دوران مواجه با موقعیت های سخت و آزمونهای دشوار است که در نتیجه آن بسیاری غربال خواهند شد.
حصار شکنی ، محو کردن مرزهای حق و باطل و در هم آمیختن و عدم تشخیص آنها است.
سلامت در تربیت مهدوی مرزشناسی است. تربیت مهدوی، تربیت برای محیط باز است و مستلزم آن است که افراد توانایی مرز شناسی را کسب کنند و آمادگی مواجهه و رویارویی با اصطکاک فکری و عملی را بیابند.
پیرو مهدوی با تربیت شدن برای زیستن در محیطی باز ، از انتظار انفعالی ظهور به دور خواهد بود و در اثر ارتباط سازنده با جریان های فکری دیگر ، انتظاری پویا را نسبت به ظهور آشکار خواهد کرد.
در کمال گرایی افراد بدون توجه به وسع فهمی و عملی افراد ، آنان را از همان ابتدا به فتح قله های عظیم ( پیروان خاص حضرت مهدی عجل الله ) فرا می خوانند. کمال گرایی فرد را در اصل حرکت منصرف می کند.
در سهل انگاری ، هیچ نقشی برای مهدویت در جریان تربیت دینی در نظر گرفته نمی شود.
و در نتیجه تاثیر عظیم تحول بخش مهدویت در شخصیت افراد از دست می رود.
سلامت در تربیت دینی سهل گیری است. در سهل گیری در عین حال که به کمال نظر هست ، وسع فرد نادیده گرفته نمی شود و در عین حال که در آن ، سهولت در کار است ، غفلت در میان نیست.