تو گفتی! بارها و بارها!... که شاید این غفلتهای گاه و بیگاهمان دائمی شود... تا جایی که حتّی همین اعمال ناپسند در نظرمان آراسته شود... تا جایی که دیگر حتّی گمان نبریم بر اینکه این عمل به ظاهر پسندیده، ما را غرق در مسیری میکند که انتهایش به مقصد تو نیست. به سمت تو نیست...
وبگاه "مسافر پیاده" نوشت: