1. مرحوم داود نصیری(نابغه): داود نصیری بزرگمرد فوتبال، وزنه برداری، شنا و ... که در ورزش های مختلف متخصص بود و گاهی مدیر تیم های ملی فوتبال و داور بود، در سال های 30 تا 52 قضاوت کرد. علاقه ویژه به «تاج» داشت ولی با قدرت تمام کمتر پیش آمد از این علاقه، سوء استفاده کند، در همان روزگار رفتار اصغر تهرانی طرفدار شاهین و ابوالقاسم حاج ابوالحسن که از فطر علاقه به آبی ها «تاج ابوالحسن» نامیده می شد، با نصیری متفاوت بود. نابغه ورزش که در سال 1955 از طراحان طرح جامع ورزش کشور فرانسه هم بود!
2. بهمن بهلولی (طرفدار): علاقه به یک تیم ورزشی غیرقابل انکار است اما ارائه آن و رساندن علاقه به واکنش های رفتاری عجیب بوده و هست، البته در این عرصه تعارفات سنتی و اجتماعی بهلولی از هواداری پرسپولیس بیشتر بود. جمله آشنای بهلولی، در پایان بازی ها همگام با چشم در چشم علی پروین دوختن و اجازه گرفتن برای نواختن سوت پایان بازی، بارزترین مصداق تعارف و علاقه بهلولی به پرسپولیس و پروین بود.
3. احمد ابهران(بی باک): احمد ابهران با تظاهر به بی باکی، گاهی اوقات با تصمیم های اغراق آمیزش همه چیز را در منتهی الیه (عجاب)، اگزجره می کرد. اخراج بازیکنان بزرگ تیم های پرطرفدار جلوی چشم طرفداران آنها تحسین جامعه فوتبال را طی سال های 69 تا 73 برانگیخت و او را مبدل به داور اول ایران ساخت اما بازی 30 دی 73 و سوت های احساس زده و اشتباهش در دربی معروف مورد اشاره آینده کاری او را نابود کرد ...
4. محسن ترکی (بی احساس): ترکی در روزگار برهوت داوری، به عنوان یک داور بی تعارف، محکم، قاطع و فاقد احساس خود را مطرح کرد و 5 بازی دربی را سوت زد و رکورد محمد صالحی را شکست. او مثل صالحی، خنده و لبخند را نمی شناخت و مثل صالحی بیشترین کارت زرد و قرمز زمان خود را نشان می داد، ترکی، گویی زاده شده بود تا احساس هواداری به یک تیم را وجود خود بکشد تا جایی که این نوع احساس بدل به خشکی و غیرقابل انعطاف بودن شد.
5. محسن قهرمانی (شگفت انگیز): نگاه او به مقوله داوری، شاید خودنمایانه بود. قهرمانی غالبا عجیب ترین آنها را می گرفت گاهی اوقات این تصمیمات عجیب به اشتباه منجر می شد مثل سوت او در بازی پرسپولیس ـ سپاهان ؛ اهدای ضربه کاشته به استقلال روی مکث اندوی گلر ذوب قبل از شروع مجدد والبته یکی از مشهورترین ها : اخراج نیکبخت پس از شنیدن بدحرفی زیرلبی او!
منبع:ورزش3