بگذار ببینمت

بگذار بی مضایقه گاهی ببینم ات
گاهی تصادفی سرِ راهی ببینم ات
چادر به خود مپیچ، غروبت قشنگ نیست
 بگذار بیدریغ، نگاهی ببینم ات          
از لابلای پنجره و پرده تا به کی؟
 آبی مگر که در ته چاهی به بینم ات
آن گونه ات که ذوق خدا آفرید کاش
 بی روسری و شال و کلاهی ببینم ات
در بستری که بوی خدا می دمد از آن  
  بگذار بی خیال گناهی ببینم ات
کفر خدا که نیست اگر کُنج خلوتی  
 در امتدادِ هفته و ماهی ببینم ات
با این همه شتاب کجا می روی، عزیز
 یکبار هم نشد، تو بخواهی ببینم ات             
تو می روی و بدرقه ات می کنم به آه   
مکثی خدای را که در آهی ببینم ات
هر شب دعای بعد نمازم، همین و بس
دور از نگاه خلق، الهی ببینم ات

(علی شمس علیزاده)