نوکنده . [ ن َ / نُو ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب )گل تازه که از گلبن کنده اند و هنوز پژمرده نشده و بی طراوت نگشته . (از انجمن آرا). تازه کنده . (فرهنگ فارسی معین ). تازه چیده . نوچیده . شاداب . ناپلاسیده . || که به تازگی حفر شده است . رجوع به کندن به معنی حفر کردن شود. || کنایه از امرد نوخاسته . (فرهنگ فارسی معین ).