سَرنِوِشت

.::. سَرنِوِشت .::.

مَن آفَریده زِ خاکِ سِرِشتَم

بُوَد با دین مُحَمّد (ص) سَرنِوِشتَم

هَمه غَم بُود دینو آئینم

گرچه با یاد تو بُود سَرنِوشتَم

مَن بِدُنبالِ رَهی زِ شادی بُودَم

گرچه آدابو دین ما شُد سِرِشتَم

دین ما هَمه پُر زِ شادی بود

این بود آداب ما غَمکده شُد سَرنِوِشتَم

سَرنِوِشتَم را بِجُز خود یار نَدانِست

چِه شُد دین ما کِه غَم شُد سَرنِوِشتَم

دین مُحَمّد (ص) دین کامل زَبانیست

ولی کَس نَدانِست که چه بود سَرنِوِشتَم

مَن زِ دینِ اِسلام پُر زِ شَکُ شُبهِه دارم

وَز کُجا رَفت آئین ما کِه غَم شُد سَرنِوِشتَم

آئین ما پُر زِ مُحَبَتُ مِهروَرزیست

کُجا رَفت پندار نیک ما چِه شُد سَرنِوِشتَم

آئین ما آئینی پُر زِ مَغزَست

کُجا رَفت گفتار نیک ما چِه شُد سَرنِوِشتَم

آئینی کِه کوروش بَر آن مُهر نَهاد

بِجُز گُفتارُ،کِردارُ،پِندارِ نیک چِه شُد سَرنِوِشتَم

امضاء : H.H