*خون خدا

از سفر عشق آمده ای یا از حرم امن خدا

*خون خدا

دل آدم می تپید، بهانه ی برای ماندن نداشتی و بهانه هایت برای رفتن بی نهایت بود. خستگی پای و هوای سرد و باران تو را می لرزاند، اما مقصدت، چشمان منتظرت، بهانه هایش خیلی تو را بی طاقت کرده بود. راه را می رفتی و چشمانت جای دگر را می دید. یاد زینب و سفر اسارت، اشک هایت را روان کرده بود و زخم پایت را بی نشان. صفای بین الحرمین هوش و دلت را برده بود. چه زیبا ، چه غمگین، قابل توصیف نبود. باید تجربه می کردی. یاد همه بودی، کمی بیشتر می ماندی احساس می کردی دگر نمیخواهی برگردی. یاد اوهم بودی. خودش خوب می داند. حسین تو را بی جواب نمی گذارد.

زیارت می کنید به شما قول می دهم

مرا می شناسید شفاعتتان می می کنم