بررسی‌ها نشان می‌دهد که پوشش تمام بدن در دوره‌های مختلف تاریخی چه نزد زنان و چه نزد مردان در ایران یک حقیقت بوده‌است و به هیچ وجه ایرانیان در برهنگی به سر نمی برده‌اند!
برخی معتقد هستند; که این پوشش کامل و آراسته به نوعی ریشه به وجود آمدن حجاب در دنیا است.
✍ویل دورانت معتقد است نقش پوشش و حجاب زنان در ایران باستان چنان برجسته‌است, که می‌توان ایران را منشاء اصلی پراکندن حجاب در جهان دانست.
***دائرةالمعارف لاروس نیز به وجود حجاب زنان در ایران باستان اشاره می‌کند. در تفسیر اثنی عشری چنین آمده‌است: «تاریخ نشان می‌دهد که حجاب در فرس (فارس) قدیم وجود داشته‌است.»
تاریخ پوشاک به طور کلی بخشی از تاریخ تمدن و فرهنگ انسان است و برای آگاهی از پوشش در ایران، باید فرهنگ مردم ایران را هم بررسی کرد.
روند تاریخ تمدن و فرهنگ انسانی از زمانی آغاز شد که انسان‌ها زندگی فردی و غارنشینی را رها کرده و هسته‌های ابتدایی نخستین جامعه بشری را پدید آوردند. از این رو در هر جامعه‌ای بنا به شرایط زیر نوع پوشاک و پوشش زنان و مردان متفاوت شد:
**در کتاب پوشاک باستانی ایرانیان در ذیل عنوان «پوشاک اقلیت‌های میهن ما» در مورد حجاب زنان زرتشتی چنین می‌خوانیم: «این پوشاک که بانوان زرتشتی از آن استفاده می‌کنند، شباهتی بسیار نزدیک به پوشاک بانوان نقاط دیگر کشور ما دارد. چنان که روسری آنان از نظر شکل و طرز استفاده، نظیر روسری بانوان بختیاری است و پیراهن، شبیه پیراهن بانوان لُر در گذشته نزدیک است و شلوار، از لحاظ شکل و بُرش، همان شلوار بانوان کُرد آذربایجان غربی است و کلاهک، همان کلاهک بانوان بندری است».
هدف ازمقدمه چینی در باره لباس زن ایرانی آشنای نسل جوان با پوشش زن شهرستان دشتی عموما" زنان روستا های کناره رودخانه مند خصوصا می باشد که در زیر به طور خلاصه معرفی میکنم .
الف - پیراهن چهل تریزی یا چهل چپوکی .بالا تنه این لباس بیشتر شبیه بلوزی بود که دامن آن به صورت مثلث ها ی بزرگ وکوچک به بالا تنه وصل می شد تا روی پاشنه پا . به علت اتصال مثلث ها لباسی پر چین شبیه تنبان تشکیل می شد, فرق این لباس با تنبان این بود که در این لباس کل پوشش به صورت یک پارچه بود,جنس این لباس از وال سیاه رنگ و بعضا با گلهای ریز بود, متاسفانه این نوع لباس الان کاملا منسوخ گردیده است.
ب:پیراهن چاکدار این پیراهن لباس رسمی بانوان دوطرف رودخانه مند بود, روی تنبان منظره زیبای ایجاد می کرد, در قدیم این پیراهن با پارچه های رایج آن زمان نظیر;بنارسی واطلس زر دوز یا زری و کیشک آفتابی و... دوخته می شد ودر مراسم عروسی و دیگر مراسم پوشیده می شد...
ج:ارخلق یا ارخلاق :این نوع لباس برای محافظت در مقابل سرما می پوشیدند حالت نیم تنه داشت و از رویه که معمولا از پارچه های زیبا ومرغوب استفاده می شد و آستری دوخته می شد .لبه های یقه آن با نوارهای سیمین رنگارنگ تزئین می شد .
…تنبان یا شلوار واز جنس پارچه تنبان بیشتر از وال هندی قلاب دوزی شده بود, معمولا پانزده تا بیست متر پارچه استفاده می شد, پایین تنبان با پارچه قلمکار که به دگله معروف بود حاشیه دوزی می شد تا هم باعث کشش دامن تنبان شود و هم چین ها بطور یک نواخت قرار بگیرد"
د:مینا یا مقنه از طور نازک تشکیل می شد که دوطرف آن با بند های گلابتون و ریشه تزئیین می شد, در شهرستان دشتی از تور سیاه نقده باف یا سیم دوزی استفاده می شد برای اینکه مقنه روی سر ثابت بماند از کلاه که شبیه قایق دوخته می شد و توسط دو رشته نخی زیر چانه بسته می شد .مقنعه روی کلاه پوشیده می شد.بعضی از زنان علاوه بر مقنه لچک ابریشمی سر می کردند...
✍ http://www.Gezderaz100.blofga.com