بگذار ترکم کنند... بگذار بخواهم و نشود... بگذار دیگر فرقے بین شب و روزم نباشد.... بگذار جا خوش کنند... دستانم رو بہ آسمان.... بگذار آرزویم برآورده نشده بماند... بگذار درد شوم.... بگذار جاے زخمهایم باقے بماند.... بگذار تنها بمانم و با سکوتے تلخ غروب هایم را بگذرانم.... بگذار دنیا هرچہ مےخواهد سرم بیاورد.... من.....اما تحمل میکنم.... چون "خدایم "را دارم... "خدایے کہ چوبش صدا ندارد"...!