مهمترین مانع برای برقراری ارتباط یک عبد با مولایش، تصور اشتباهی است که عبد از خود، آنهم نسبت به مولا دارد.
مرکز این تصور اشتباه خود بزرگ بینی عبد است.
ما معمولا آنچنان که باید خود را در برابر خدا کوچک و حقیر احساس نمی کنیم. تا وقتی عبد خود را بزرگ بداند، و به کوچک بودن خود در برابر مولا نرسیده باشد و عظمت مولایش را درک نکرده باشد، تمام تلاش هایش برای ارتباط با مولا بی ثمر خواهد بود و هیچ ارتباط موثری شکل نمی گیرد.
نه محبتی رد و بدل می شود، نه دعایی بالا می رود و نه دریافتی صورت می گیرد. کارکرد ساده اما بسیار مهم نماز رفع همین مانع است.
حضرت زهرا(س) فرمود: «خدا نماز را واجب کرد تا کبر و خودبزرگ بینی را از انسان جدا کند؛ فَرَضَ اللّهُ الصَّلاةَ تَنزِیها مِن الکِبرِ»(من لا یحضره الفقیه/حدیث4940)
احکام واجب نماز به گونه ای طراحی شده است که با تکرار چندبارۀ آن در هر روز و تمام روزهای سال، دو مفهوم کلیدی، یعنی بزرگی و عظمت خدا و حقارت انسان در برابر خدا را به انسان القاء می کند.
bayanmanavi.ir