در تقدیر از استاد حسین علیزاده، که با نپذیرفتن نشان شوالیه از دولت فرانسه، ترجیح داد
حسین علیزاده ی مردم ایران بماند.
علی زادة ایران
صــدای تـار و سه تارت، غرور ملـی مــــاست بـــزن که زخمـــــه ی تــــو، ســـــوزِ زخـمِ مـا دارد
نــوای سـاز تـو «چاووش» انقـلابِ دل است وَ آهِ «راز و نیـاز» ت، چـــــو «نی، نـوا» دارد
«بداهه نوازی» و هــم «ردیف نوازیِ» تـو «نوای نور» و « نـِی » و «ماه و مه» لقا دارد
به« پایکوبی» و صَهبــای« صبحگاهیِ» دل کــدام سـاقـــــی« سَلّانه »، مِــــــی روا دارد؟
نـــــوای «بانگ کهن» ، «یــار مهربانِ» تـــرا به گوش دل چـو شنیـــــدم، چه نکته هــــا دارد
بـه بـزم اهل هنر، تا که شـــورِ« باده تویی» « سرود گل» به چمـــــــن، نغمه ی صفــا دارد
رسیــــــد مـژده به «یزدی» زِ پیک اهـلِ هنـر یقیـــن« حسینِ علیزاده» ، بس «نـوا» دارد
نشــان عــــزَّتِ او بــا مـــــــدالِ اُستـــــــادی به اوجِ بـــــامِ دلِ مـــا، هـمیشــه جــــــــــا دارد
به مُلکِ عشق«علیزاده ای و خـواهی ماند» چــــرا که سازِ تــــــــو، سـوزی، زِ مـــا سِوا دارد
کاظم دهقانیان نصرآبادی متخلص به «یزدی»
19 آذر ماه 1393
* استاد حسین علیزداه یکی از کسانی است که در تشکیل کانون چاووش در سال 1356ش. موثر بود. مجموعه چاووش نام 12 آلبوم است که توسط هنرمندانی چون استاد محمدرضا لطفی و استاد حسین علیزاده ساخته و با صدای خوانندگانی چون، استاد شجریان و شهرام ناظری اجراء گردیده است.
* چاووش، راز و نیاز، نی نوا، بداهه نوازی (4 آلبوم)، ردیف نوازی (5 آلبوم)، نوای نور، نی، ماه و مه، پایکوبی، صبحگاهی، سلانه، باده تویی، سرود گل، نو بانگ کهن، یادیار مهربان، و موسیقی چند فیلم سینمایی از ساخته های استاد حسین علیزاده می باشد که تا کنون منتشر شده است.
* این آهنگساز و استاد موسیقی ایرانی، با نوشتن نامه ای به سفیر فرانسه، از پذیرش نشان شوالیه که یکی از نشان های معتبر دولت فرانسه است، خودداری نمود. در بخشی از نامه چنین آمده است.
« ضمن قدردانی از مسئولین کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنر پرور و هنر دوست ایران، به نام «حسین علیزاده» قناعت کرده و تا آخر عمر، به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.».
حضرت آیتاللهالعظمى شیخ محمدتقى بهجت (قدسسره) در اواخر سال ۱۳۳۴ ه.ق. در شهر فومن، واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد. هنوز شانزده ماه بیشتر از عمر او نگذشته بود که مادر خود را بر اثر بیماری وبا از دست میدهد. کربلایی محمود بهجت، پدر آیت الله بهجت از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به کسب و کار، به رتق و فتق امور مردم می پرداخت و اسناد مهم و قبالهها به گواهی ایشان می رسید. وی اهل ادب و از ذوق سرشاری برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثی اهل بیت(ع) به ویژه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) شعر می سرود، مرثیه های جانگدازی که اکنون پس از نیم قرن هنوز زبانزد مداحان آن سامان است.(1)
تحصیلات ابتدایى حوزه را در مکتبخانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات ادبیات عرب در سال ۱۳۴۸ ه.ق. هنگامى که تقریباً ۱۴ سال از عمر شریفش مىگذشت، براى تکمیل دروس حوزوى عازم عراق شد و پس از آن به حوزه علمیه نجف مهاجرت کرد علاوه بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان بهرهها برد.